ادیب صابر » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۸۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر کف پای تو را ز عشق ببوسم</p></div>
<div class="m2"><p>تا نکند بسدین لب تو فسوسم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روزی صد ره دو زلف غالیه بارت</p></div>
<div class="m2"><p>پای تو بوسند، من کیم که نبوسم</p></div></div>

شمارهٔ ۸۶

گر کف پای تو را ز عشق ببوسم
تا نکند بسدین لب تو فسوسم
روزی صد ره دو زلف غالیه بارت
پای تو بوسند من کیم که نبوسم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساس عمیق عشق خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند. او می‌گوید که اگر بتواند کف پای معشوق را از عشق ببوسد، هیچ چیز نمی‌تواند مانع عشق او شود. همچنین اشاره می‌کند که به خاطر زیبایی و جذابیت زلف معشوق، او هر روز صد بار تمایل دارد پای او را ببوسد و از این کار هیچ ابایی ندارد. کل موضوع شعر بر عشق و ارادت عمیق شاعر به معشوق استوار است.

شمارهٔ ۸۴

شمارهٔ ۸۵

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به عشق پای تو را ببوسم، این کار را می‌کنم تا زبانم به دانه‌های لبت نرسد.

گر کف پای تو را ز عشق ببوسم

تا نکند بسدین لب تو فسوسم

هوش مصنوعی: روزی صد نفر به خاطر زیبایی و魅یت موهایت، پاهایت را می‌بوسند. من که هستم که پاهایت را نبوسم؟

روزی صد ره دو زلف غالیه بارت

پای تو بوسند، من کیم که نبوسم

شمارهٔ ۸۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده