ادیب صابر » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز بخشندگان صحن عالم تهی شد</p></div>
<div class="m2"><p>قضا مرگ بخشید بخشندگان را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چنان نحس شد دور گیتی که گویی</p></div>
<div class="m2"><p>سعادت نمانده‌ست رخشندگان را</p></div></div>

شمارهٔ ۴

ز بخشندگان صحن عالم تهی شد
قضا مرگ بخشید بخشندگان را
چنان نحس شد دور گیتی که گویی
سعادت نمانده ست رخشندگان را

هوش مصنوعی: در این بیت، بیان می‌شود که با مرگ بخشندگان، جهان از خیر و نیکی خالی شده است. به گونه‌ای که حالا دوران به نحسی گرائیده و به نظر می‌رسد که سعادت و خوشبختی از زندگی مردمان رخت بربسته است.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: در این جهان که از بخشندگان خالی شده، سرنوشت مرگ به بخشندگان نیز هدیه داده شده است.

ز بخشندگان صحن عالم تهی شد

قضا مرگ بخشید بخشندگان را

هوش مصنوعی: دوران زمان به قدری بد شده است که به نظر می‌رسد خوشبختی برای افراد درخشان و موفق دیگر وجود ندارد.

چنان نحس شد دور گیتی که گویی

سعادت نمانده‌ست رخشندگان را

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده