ادیب صابر » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۰۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بسا کس که دینش ویران است</p></div>
<div class="m2"><p>ورچه کرده است خانه آبادان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شادمانم از آنکه هست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>دین آباد و خانه ویران</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۱

ای بسا کس که دینش ویران است
ورچه کرده است خانه آبادان
شادمانم از آنکه هست مرا
دین آباد و خانه ویران

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که ممکن است افرادی ظاهر خوب و آبادانی داشته باشند، اما دین و اعتقاداتشان ویران است. برخلاف آن، او خود را خوشحال می‌داند که دینش آباد و محکم است، هرچند ممکن است وضع ظاهری‌اش مناسب نباشد.

شمارهٔ ۹۹

شمارهٔ ۱۰۰

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد ممکن است ظاهراً زندگی خوبی داشته باشند و در رفاه و آسایش به نظر برسند، اما در درون خود با مشکلات و نارضایتی‌هایی در اعتقادات و اصول زندگی‌شان مواجه هستند.

ای بسا کس که دینش ویران است

ورچه کرده است خانه آبادان

هوش مصنوعی: خوشحالم که دین و ایمان دارم، هرچند که خانه‌ام خراب است.

شادمانم از آنکه هست مرا

شمارهٔ ۱۰۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده