هوش مصنوعی: ای باد صبحگاهی، خبر از زیبایی‌های دلنشین معشوقی دارم که دو زلفش در نسیم مانند عطر عنبر است.

هوش مصنوعی: دلبر خوش‌چهره‌ای که با طنازی‌هایش خواب و آرامش را از من گرفته، به یادش در صبحگاه وزیدن باد، دلم را آشفته کرده است.

هوش مصنوعی: باد صبحدم، بوی خوش مشک را که با خود دارد، پخش می‌کند. گویی که گذشته‌ای لذیذ و معطر را به یاد می‌آورد، مشابه بوی خوش مشک.

هوش مصنوعی: حس لطیف وجود تو باعث شده که من احساس تازه‌ای داشته باشم، مثل اینکه زندگی جدیدی در من به وجود آمده است، ای نسیم صبحگاهی.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی که از سر زلف معشوق می‌وزد، مانند روحی است که به زندگی و طراوت می‌بخشد. ای باد صبح! تو هم، به این زیبایی و سرزندگی کمک کن.

هوش مصنوعی: من در زندگی و عشق خود از نسیم تو بهره‌مند شدم، ای باد صبح‌گاهی، که زیباتر از عمر و عشق منی.

هوش مصنوعی: با دوستی پیمانی بسته‌ام که سلامم را به او برسانی، ای باد صبحگاهی، تا اینکه از آن عهدی که بسته‌ایم سرپیچی نکنی.