ادیب صابرشمارهٔ ۱۴
می خوارگان که باده ز رطل گران خورند
رطل گران ز بهر غم بی کران خورند
رطل گران برد ز دل اندیشه گران
درخور بود که باده ز رطل گران خورند
در باده رنگ عارض معشوق دیده اند
رطل گران به قوت و نیروی آن خورند
جان است جنس باده و باده است جنس جان
از بهر جان و راحت او جنس جان خورند
خوشتر ز باده هیچ نعیمی نخورده اند
آنها که مال و نعمت ملک جهان خورند
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
می خوارگان که باده ز رطل گران خورند
رطل گران ز بهر غم بی کران خورند
هوش مصنوعی: می‌خوارگان که باده‌های گران قیمت می‌نوشند، این نوشیدنی‌ها را برای فراموش کردن غم‌های بی‌پایان خود می‌خورند.
رطل گران برد ز دل اندیشه گران
درخور بود که باده ز رطل گران خورند
هوش مصنوعی: اگر باری سنگین بر دل و فکر آدمی بنشیند، منطقی است که از شراب سنگین و با کیفیت استفاده کند.
در باده رنگ عارض معشوق دیده اند
رطل گران به قوت و نیروی آن خورند
هوش مصنوعی: در جام می، رنگ و جلوه چهره معشوق را دیده‌اند و به خاطر قدرت و زیبایی‌اش، مقدار زیادی از آن را می‌نوشند.
جان است جنس باده و باده است جنس جان
از بهر جان و راحت او جنس جان خورند
هوش مصنوعی: روح انسان همانند شراب است و شراب نیز عنصر روح است. برای آرامش و راحتی روح، انسان نیاز به نوشیدن شراب دارد.
خوشتر ز باده هیچ نعیمی نخورده اند
آنها که مال و نعمت ملک جهان خورند
هوش مصنوعی: افرادی که از مال و نعمت این دنیا بهره‌مند هستند، لذتی بیشتر از نوشیدن باده را تجربه نکرده‌اند.