هوش مصنوعی: بهار زمانه‌ای است که چهره زیبا و دلربای دختران شبیه به گل های لاله و سروها به نظر می‌رسد. زلف‌های او مانند شمشاد است و زیبایی‌اش به مه و خورشید می‌ماند.

هوش مصنوعی: عزیزم، من تو را به زیبایی‌های بهار و گل‌ها تشبیه می‌کنم، زیرا این چیزها به جلوه‌گری و زیبایی تو شباهت دارند و تو هستی که آن‌ها را زینت می‌بخشی.

هوش مصنوعی: در شب که ماه می‌تابد، عشق به سراغم می‌آید، زیرا چهره‌اش مانند ماه زیباست. و در روز، خوشحالی‌ام از سرو قامت اوست، زیرا قامتش بلند و دل‌نواز است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم به طور ساده‌تر بگوییم، این بیت اشاره به این دارد که نتیجه عشق و دلدادگی یعقوب و زلیخا، زیبایی و نورانی بودن است که از وجود آن‌ها و احساساتشان نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چه زیبایی خیره‌کننده‌ای که وقتی آن را ببینی، عقل یعقوبی عاشق و مجذوب آن می‌شود و جان زلیخا را به تسخیر درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من از چشم بد بر تو دعا می‌کنم، چهره‌ات مانند یوسف است؛ اگر تو با آن زیبایی، چهره‌ات را به من نشان دهی.

هوش مصنوعی: عزیزم، تو که محبوب و دلربا هستی و دل‌ها را تسخیر می‌کنی، با این حال، نسبت به جان و دل کسانی که جایت را دارند چه قلمرو و اختیاری می‌دهی؟

هوش مصنوعی: از عشق تو چه دستوری صادر شد که بی‌اختیار از جان و دل کارهایی کردم که نشان‌دهنده تقصیر من بود، و من به اندازه توانم در آن دستور عمل کردم.

هوش مصنوعی: نه لباس گران‌بها و نه سکه‌ای دارند، اما به حقیقت دل را می‌ربایند. چون دلبر که همچون سکه‌ای زیبا و باارزش است، نقش و زیبایی دل‌فریب دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که به عشق تو وصل شدم، در دل شکیبایی داشتم که جزء لازمه‌های عشق ورزیدن به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: زیبایی تو باعث شده که من صبر و شکیبایی را فراموش کنم، و واقعاً زیبایی یعنی تحمل و صبر در برابر آن جمال.

هوش مصنوعی: اگر در زمان جوانی و خوشی، بوی عشق تو را حس کرده بودم، چرا اکنون در بی‌وفایی من، همچون گلی زیبا و دل‌ربا شده‌ای؟

هوش مصنوعی: وقتی که محبت و دوستی‌ام از دست رفت، تو نیز از زندگی‌ام خارج شدی. افسوس که این محبت و دوستی به پایان رسید.

هوش مصنوعی: زمان آن عهد و آن مدت سپری شد، آن روز و ساعتی که طبع و عقل من به روشنی و به طور پنهانی درگیر تو بود.

هوش مصنوعی: چهره‌ی محبوب، نجات‌بخش روح انسان است و لب‌های پر از شرابش همراه لب‌های موسی، و چهره‌ی ساقی بعد از نوشیدن، مانند دم عیسی و نغمه‌ی نایی می‌باشد.

هوش مصنوعی: اکنون که از روز شادی و زیبایی تو دور هستم، تنها و سردرگم هستم. این دوری از تو و رنج ناشی از این تنهایی، مرا به سختی گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: جانم به وصالت longing دارد، مانند کسی که بدون چشم، در پی بینایی است و مانند نادانی که به دنبال آگاهی می‌گردد.

هوش مصنوعی: من دلی را می‌خواهم که در عشق تسلیم شود و به اسارت زیبایی‌های دلربا افتد، مانند سروهایی که در دست تاتارها به غارت می‌روند و ماهی که خود را به یغما می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر انسان عاقل از نادانی برتر است و اگر فرد دانا بهتر از مجنون باشد، من با داشتن عقل و دانش، خود را بنده عشق و شیدایی می‌دانم.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند دزد است و زلف تو مانند چیزی است که می‌گیرد و می‌ستاند. در این میان، جز صبر و بردباری چیزی نمی‌توان به دست آورد و به جز عقل و خرد، چیزی دیگر نمی‌توان به دست آورد.

هوش مصنوعی: موهای بلند تو مانند قامت سرو زیبای توست. پس چرا به او نمی‌رسید و درختی که به زیبایی توست را پیر نمی‌کنید؟

هوش مصنوعی: ابوالقاسم علی، که از بزرگ‌ترین شخصیت‌های سرزمین شرق است، به خاطر کرامت و بخشندگی‌اش به اندازه‌ای بلندمرتبه و برجسته است که به او نعمت‌هایی همچون آسمان و دریا عطا شده است.

هوش مصنوعی: خداوندی که صاحب و سرپرست است، دانا و خردمند است و ذاتش هم نشان‌دهنده‌ی حکمت و دانش اوست.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی با سخاوت و generosity صحبت می‌کند، دلش قوی و شاداب می‌شود. همچنین، وقتی درباره پیروزی‌ها و خوبی‌های دیگران صحبت می‌کنیم و آنها را مدح می‌گوییم، ارزش کلمات و صحبت‌های ما نیز بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: سخن بسیار از زیبایی کلام او نشأت می‌گیرد؛ مانند این‌که از generosity او، سخاوت حاتم طایی پدید آمده است.

هوش مصنوعی: ای خداوند بزرگ و عظیم، تو همچون خورشیدی هستی که همتا و مشابهی ندارد و در مرتبه‌ی والایی قرار داری.

هوش مصنوعی: زمین، محل نمایشگاه قدرت و بزرگی توست، حتی اگر آسمان با زحل، که دلداده‌ی قصر توست، زیبا باشد. همچنین مشتری هم هیبت و عظمت خاصی دارد.

هوش مصنوعی: هرچند که تو نسبتی با پیامبر آخر الزمان داری، اما انصاف و خوش‌اقبالی تو بیشتر شبیه یهودی و مسیحی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر فرزندی خود را مفتخر بداند، این افتخار نه تنها قابل قبول است، بلکه افتخار به اصالت و نسل خوب نیز می‌تواند جایگاه والایی داشته باشد.

هوش مصنوعی: نور علم همچون حیدر (علی) است و در جهان تاریک همچون شب، همان‌طور که زهره (Venus) روشنی می‌بخشد، تو نیز به اهل بیت پیامبر (ص) روشنی و نور داده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر از جایگاه و مقام شرافتی از فردی به وجود آید، در این دنیا مانند و همتایی برای او وجود ندارد. و اگر از صفات خوب و ستایش‌برانگیز باشد، در این صورت هم جنس و همتایی برای او نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی علم و دانش را به کار بگیری، تمام آداب و رسوم فرهنگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، درست مانند اینکه وقتی بخشش می‌کنی، نعمت‌ها و فواید زیادی به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر تلاش و صداقت خود باقیات سخی و بخشنده باشی و با حکمت و خرد سخن بگویی، می‌توانی از دیگران بی‌نیاز شوی و زنگارهای نادانی را از ذهن خود دور کنی.

هوش مصنوعی: اگر آسمان به ظلم و ستم راهی را باز کند، تو مانند کسی خواهی بود که در بند و زنجیر قرار داری، اما اگر جهان با عدالت و انصاف برخورد کند، آن گاه تو خواهی توانست آزادانه عمل کنی و از قید و بند رهایی یابی.

هوش مصنوعی: تنها تو هستی که شایسته بلندمرتبه‌گی هستی، زیرا بلندی خود را تنها به تو می‌توان نسبت داد. همچنین، تنها تو هستی که شایسته مقام و رتبه هستی، چون مقام خود را فقط به تو می‌توان نسبت داد.

هوش مصنوعی: به کسانی که به دنبال عشق و دوستی هستند، راهی به سوی خوشبختی و نعمت‌های دائم وجود دارد و آنها در حال لذت بردن از زندگی شادی‌آور هستند.

هوش مصنوعی: چنان می‌بینی که با دل خود به رازهای دشمنان پی می‌بری، طوری که هر دانایی می‌داند که صاحب راز، در واقع خودش دشمنی است.

هوش مصنوعی: جهان از نورت بهره‌مند است، اما تو همیشه برتر از خورشید و همراز جوزا هستی.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر وجود تو به آرامش و زیبایی دست یافته است. با قدردانی از زیبایی‌های زندگی، ما باید به دیگران آرامش ببخشیم.

هوش مصنوعی: اگر جان انسان در بهشت و دلش شاد باشد، فرشته‌ای با ناز و عشوه به او نزدیک می‌شود و باغ و گل‌ها نیز برای فردوسی و آن زیبایی آسمانی جشن می‌گیرند.

هوش مصنوعی: دنیا مدتی پر از نیکوکاران و نیایشگران شد، و زندگی جان‌پرورشان را به خوبی‌ها و زیبایی‌های نوروزی و حوران صحرایی آراسته کردند.

هوش مصنوعی: اگر خداوند خالق اجازه دهد، بهاری زیبا و خوشبو برپا می‌شود که در آن نسیم صبحگاهی را معطر می‌کند و عطرش به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: بهاری که از دریا برای بارش به زمین می‌آید، تویی که مانند آن ابر هستی و دل بزرگی داری که بر ما احساس پاکی و تازگی را نازل می‌کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که وارد باغ می‌شوی، شکوفه‌ها به زبان رعد و برق به تو خوشامد می‌گویند. پس با این شادمانی و طراوت، دل شاد کن و خوش باش؛ چرا که زندگی زیبایی‌های فراوان دارد.

هوش مصنوعی: از این پس با اشک‌هایی مانند ابر، به کسانی که دوباره به دنیا آمده‌اند، طعنه نزن و از زخم‌های گذشته نترس.

هوش مصنوعی: ای خدا، اگر نیاز و خواسته‌ای دارم، تو خود همان کسی هستی که جهان را چون جان و چشمانت می‌نگری.

هوش مصنوعی: اگرچه در سخنوری مهارت دارم، اما به خاطر افتخار و محبت تو، نام من از دیوانگی و شور و شوق تو نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: ستایش تو برای من به معنای گنجینه‌ای است از هر دو جهان، چون هم اکنون در این دنیا خوشبختی دارم و هم به فردای بهتر امیدوار هستم.

هوش مصنوعی: هر وقت که به یاد تو می‌افتم، آماده‌ام تا تو را ستایش کنم و هر زمان که بخواهم ستایشت کنم، تو هم آماده‌خواهی بود.

هوش مصنوعی: وقتی حقیقت خود را به نمایش می‌گذارد، آیا باطل می‌تواند در برابر آن دوام بیاورد؟ ستایش‌گران از این ستایش به رسوایی افتادند.

هوش مصنوعی: هرگاه دل انسان خردمند به علم و انصاف جذب شود، زندگی‌اش با معناتری خواهد بود. پس سعی کن همیشه با علم و انصاف همراه باشی و به آن‌ها توجه کنی.

هوش مصنوعی: با وجود حرمت و نیکی تو، همه دشمنان را متوقف کن و به لطف اراده و تلاش بلندت، همه را تحت تاثیر قرار بده.

هوش مصنوعی: باشد که از نعمت‌های بزرگ و مقام‌های عالی برخوردار شوی و آرزوهایت برآورده گردد. همچنین، توفیق و راهنمایی‌های الهی نصیب اندیشمندان و اصلاح‌گران در جامعه شود.