هوش مصنوعی: دلی شکسته و غمگین به دیدارم آمده است، با موهایی زیبا و خاص. زمانی که من آماده رفتن هستم، او به من زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: دست او مانند زلف مشکی است که به دور قمر می‌چرخد و چشمش چون اشک لاله‌ای است که بر گل سمن جاری شده است.

هوش مصنوعی: او مانند دهانی است که از شیر آب پر شده و انگار که با چشمانش آب از دهانش می‌ریزد.

هوش مصنوعی: افکار و خیالات او به مانند یک خانه یا سرزمین زیباست که در آن، زیبایی‌هایی مانند لعل و جواهر وجود دارد. نسیمی که از این سرزمین می‌وزد، حسادت و غبطه را برای دیگران به همراه می‌آورد.

هوش مصنوعی: گاهی چشمان من مانند ستاره‌ای در آسمان می‌درخشد و گاهی اشک‌های او مانند عقیق بدون دلیل خاصی می‌ریزد.

هوش مصنوعی: چشمان زیبای او به دل من چنان تأثیری گذاشت که مانند ضربه‌ای است که شمشیر علی به گردن پرستنده بت می‌زند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد زیبایی یوسف مانند چاهی است که دل را می‌رباید و در حلقه‌های زلف و زیبایی‌اش غرق می‌کند.

هوش مصنوعی: خونی که از چشمان من به خاطر وداع او ریخته شد، ارزشی ندارد که به عمر طولانی نوح برسد. این خون اهمیت بیشتری از خون دیگران ندارد.

هوش مصنوعی: من او را ترک گفتم و صبرم هم از دستم رفت. واقعاً در غم و اندوه، وداع با صبر بدتر است.

هوش مصنوعی: از جدایی دو انسان که از یکدیگر بی‌نصیب مانده‌اند، قلبشان پر شده از درد و رنج و مجروح شده‌اند. هر کدام از آن‌ها بارها زخم‌ها و غم‌های عمیقی را تجربه کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دل به دوری معشوق هیچ‌گاه نباید صبوری کند، زیرا این امید همانند یا آرزویی غیرممکن است که به مانند شکار یک کرگدن معادل است.

هوش مصنوعی: ای کاش که عشق باعث درد دل و جان آدمی نمی‌شد، زیرا عشق خوب است اما درد و رنج آن برای دل و بدن بسیار سنگین است.

هوش مصنوعی: از من جدا شدند نه به میل و خواسته، مانند من که به اجبار از وطن جدا شدم.

هوش مصنوعی: دوستان آن سرزمین و همراهان آن گروه، هدایت‌کنندگان آن مکان و هم‌پیمانان آن زمان هستند.

هوش مصنوعی: در کنار من، با لذت و خوشی روزهای خوشی را تجربه کرده‌ای، زیرا در آن بهشت، نعمت‌ها و شادی‌ها به من نزدیک شده‌اند.

هوش مصنوعی: هرگز نباید از یاد آنها دل‌سرد شوم و هرگز نباید از محبت آنها خسته شوم.

هوش مصنوعی: بله، زمانی که مشکلات و سختی‌های ناشی از چرخش زمان تمام شود، آن‌گاه به دیدگان کسانی که در خواب غفلت هستند، سببی از سرزندگی و خوشبختی نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: شیر از دره‌ای دور می‌شود، آهو از هم‌نوع خود فاصله می‌گیرد و مرد در دیار خود غریب احساس می‌کند، همچنین شتر از محل خود دور می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و روشنی که چهره معشوق دارد، حس می‌کنم مانند شمعی در تاریکی هستم. به همین دلیل به خودم گفتم که دیگر شمعی برای روشنایی نمانده است و همه چیز تاریک و بی‌نور شده است.

هوش مصنوعی: شبی به سراغم آمد که سرنوشت و تقدیر سخت‌تری از هر نشانه و دشواری را در مقابلم قرار داده بود.

هوش مصنوعی: بر روی مشک سیاه شب، توده‌ای از گل‌های ناردان به زمین افتاده که از قامت او، درختی بلند و راست ایستاده است.

هوش مصنوعی: این راهی که به سمت آسمان است، مانند ستارگانش در دل ریگزار دیده می‌شود. همچنین، این مسیر مانند باغی است که درختانش از شاخه‌های گیاهان دیگر رشد می‌کنند.

هوش مصنوعی: این شعر به وصف ویژگی‌های طول و عرض می‌پردازد. طولش به اندازه دریا است، اما در آن نه مرواریدی یافت می‌شود و نه آبی وجود دارد. عرضش هم به اندازه دشت است، ولی در آن نه پرنده‌ای دیده می‌شود و نه منی وجود دارد. به این ترتیب، شاعر به عدم وجود چیزهای زیبا و زنده در این فضا اشاره می‌کند، که نشان‌دهنده تنهایی یا فقدان در آن محیط است.

هوش مصنوعی: در شب‌های تار و ظلمانی که بر ستم‌دیدگان می‌گذرد، حال و هوای آنان بسیار غمناک است. اما در روزهایی روشن مانند چهره‌ی زیبا و روشنی که پریان دارند، حال و هوای زندگی برای آنان می‌تواند دل‌انگیز و خوشایند باشد.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که من از این موضوع تحمل کردم، مانند آتش سوزانی است که پرندگان را می‌سوزاند و باعث مرگ آنها می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم وقتی از قمر جدا شدم، مانند چرخ می‌چرخم و از سکون و آرامش فرار می‌کنم. وقتی از آرامش جدا شدم، حس می‌کنم که در حال تلاطم و بی‌قراری هستم.

هوش مصنوعی: ای ستاره شوم، بر سر سرنوشت من نتاب، ای عنکبوت، پرده امید من را نچسب.

هوش مصنوعی: ای دل، امیدی به همراهی محبوب نداشته باش، و ای صبر، در کنار دوری او صبور نباش.

هوش مصنوعی: اکنون من به اوج موفقیت خود دست یافته‌ام، و در این مسیر، به آرزوهایم امیدی تازه می‌بخشم.

هوش مصنوعی: چون عنصری در مدح محمود زاولی به زیبا و شایسته‌ای مانند طلا در وصف وزیر احمد حسن.

هوش مصنوعی: اینک زبان و احساس و ذهن من همگی در حال ستایش و تقدیر در جایگاه عالی و محترم هستند.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که شخصیت‌های صاحب‌مقام و برجسته‌ای که در عرصه دین و دانش قرار دارند، به قدری در معرض آزمایش و چالش‌ها قرار گرفته‌اند که همانند حضرت علی، بر دین و افتخار خود ایستاده و با عزت و اعتبار به کار خود ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: آن نوید خوشبختی و مقام والا که به اندازه و بخشش داده شده است، در برابر آسمان قرار دارد و با خورشید همراه است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کسی که به درستی واقعیت‌ها را درک می‌کند و اطلاعات لازم را به دیگران منتقل می‌کند، می‌تواند به نیازهای دیگران پاسخ دهد و آنها را از خطرات یا مشکلات آگاه کند.

هوش مصنوعی: مقام و منزلت او به اندازه‌ای بلند است که حسادت دیگران را برمی‌انگیزد، و در اصل و نسبش چیزهایی وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی بزرگ‌منشی و فضل خداوند است.

هوش مصنوعی: با دانش او مانند حیدر کرار خودت را بباز، و از کلمات او در حقیقت مانند جعفر صادق دوری کن.

هوش مصنوعی: ای تو، که کمک و نیکی‌ات نیازمند را برآورده می‌کند و ستایش تو دلیل و مدرک سخن‌وران است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها به اندازه محبت تو تسلیم هستند و زمان نیز به خاطر شکرگزاری تو وابسته شده است.

هوش مصنوعی: مقدار ارادت و محبت تو برای من از حد تصور فراتر است و ستایشگران و مداحان تو نمی‌توانند به اندازه‌ای که من به تو ارادت دارم، تو را ستایش کنند.

هوش مصنوعی: با اندیشه‌ی تو، عقل به دور از خطر است و با ستایش تو، ارزشمند و بی‌قیمت خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر گلی که از دستان تو هدیه شده، زیبا و ارزشمند است، چون در زمین بی‌حضور تو هیچ چیز لذت‌بخش و زیبا نیست. هر دروازه‌ای که به بهشت منتهی می‌شود، بدون ذکر تو هیچ معنایی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: عقل به خاطر تو احترام و جایگاه ویژه‌ای را قبول می‌کند و روح برای خدمت به تو، جسم را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در بین دانش و علم، آنچه ارزشمند است، استعداد و طبع قوی توست، زیرا بدون این ویژگی‌ها، علم و دانش به تنهایی نمی‌تواند به نتیجه‌ای برسد. توانایی تو مانند قلمی است که می‌تواند امانت‌دار خوبی برای انتقال دانش باشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که به خاطر ستایش و تمجید از تو، در هنر و مهارت خود به درجه‌ای معتبر و قابل قبول رسیده‌اند، که نزد انسان‌های بزرگ و با اهمیت شناخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: در زمان بلاغت و بیان هنری، شاعران مانند ساعده (دست) عمل می‌کنند و در زمان فصاحت و سخنوری، امرا و حکام مانند شمشیر ذوالیزن ظاهر می‌شوند.

هوش مصنوعی: هرچند که از دنیای مادی آمده‌ای، اما با ویژگی‌های برتر و اصیل‌تری به دنیا آمده‌ای. هرچند که از خاک برخاسته‌ای، اما از خاک گل نسترن، که نماد زیبایی و لطافت است، بهتر و خالص‌تر هستی.

هوش مصنوعی: دل از سینه بهتر است و جان از بدن ارزش بیشتری دارد. سر از تاج باارزش‌تر است و بدن از لباس با اهمیت‌تر.

هوش مصنوعی: یقین و گمان هر دو از دل انسان می‌جوشند، اما دل به وضوح می‌داند که این دو با هم متفاوت‌اند.

هوش مصنوعی: در مقام تو، مانند ستایش‌ها و تحسین‌ها نیست و در سطح وجود تو، احکام و وظایف دینی جایگاه خاصی ندارند.

هوش مصنوعی: اگر تو در این عالم نبودی، چه معنایی داشت؟ و اگر تو نباشی، ارزش بت چیست وقتی کسی به آن تمایل ندارد؟

هوش مصنوعی: با لطف و کرم تو، قدرت خداوند تحقق می‌یابد؛ جایگاهی که به خداوند و اهریمن تعلق دارد، فقط به واسطهٔ نعمت‌های تو محقق می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوند به تو بخشندگی و نیکی عطا کرده است تا زنده‌ها از نعمت‌های تو بهره‌مند شوند و مردگان نیز با کفن خوب از دنیا بروند.

هوش مصنوعی: از generosity و بخشندگی تو هیچ حائلی وجود ندارد. زایر (مسافر) درم را به سادگی در کیسه‌اش می‌گذارد و طلا را به من می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگز پاسخ کسی که از نعمت و بخشش سؤال می‌کند، مانند پاسخ کسی که به رویت می‌نگرد، نیست.

هوش مصنوعی: اگر بهار خوشبختی کمک کند، چهره زیبای تو دوباره به این باغ خواهد آمد.

هوش مصنوعی: دل را نشکن، زیرا اگرچه وعده‌ات را شکست، آیا روزگار هرگز به اهل زمین وعده‌های خوب داده است؟

هوش مصنوعی: از ستاره‌ها درخواست مطلوب روشن است و از زمان، فعالیتی که بر اساس عادت‌ها و روش‌ها پیش رفته، ملموس و مشخص است.

هوش مصنوعی: بدون نظر و اراده، حکم و سرنوشت چگونه می‌تواند بر این مرکب‌ها که در روز و شب ما را می‌رانند، تسلط یابد؟

هوش مصنوعی: می‌دانی که چه بر سر علی، حسین و حسن آمد؟ زمانه و سرنوشت چقدر در خفا و آشکار بر آنها سخت گرفتند.

هوش مصنوعی: در زمانه ما، تو بهترین هستی و هیچ عهدی مانند تو در مهارت‌ها و ذکاوت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من به قدری گستاخی و شجاعت تو را ستایش کرده‌ام که در درون من گنجینه‌ای از تمجیدها و یادگاری‌ها از تو باقی مانده است.

هوش مصنوعی: سپاسگزارم از خداوند که هرچند زمانم گذشته است، اما هنوز هم روحیه‌ام به تیزبینی و زیبایی ستایش تو مشغول است.

هوش مصنوعی: به خاطر ارادت و توصیف تو، شهرت و اثر نام خود را در شرق و غرب گسترش دادم.

هوش مصنوعی: اگر دشمنی و آزار زمانه بر من بریزد، تنها نام تو برای من کافی است تا تاب بیاورم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آفتاب از بالای گنبد طلایی بخارافزار برمی‌خیزد، تا اینکه در نوبت خود، گل یاسمن در عطر و زیبایی بهاری شکوفا شود.

هوش مصنوعی: نوروز مبارک باشد و روزگارت پر از خوشبختی و نعمت. بزرگواری و شکوه تو دشمنان را دور کند.