هوش مصنوعی: عطر خوشی از گلستان به مشام می‌رسد و ماه نورافشانی می‌کند.

هوش مصنوعی: شکر طبیعت و زیبایی قمر، نور خاصی دارد؛ من هر سال از توصیف این‌ها لذت می‌برم و طعم آن را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: منظور این است که تو در حال حاضر چیزی را نمی‌بینی که دیگران می‌بینند. بلند شو و به آنچه در وسط است نگاه کن، چون ممکن است چیزی جالب و متفاوت وجود داشته باشد که از آن بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: دنیا برای من به خاطر عشق آن کمر و نیزه‌ای که در دست دارد، حالتی از قیام و حرکت به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: شکل و ظاهری زیبا و دلربا دارد، اما آنچه از دید من درخشان‌تر از همه است، آسمان اوست.

هوش مصنوعی: قامت او مانند سرو سفید و زیباست و پیش من بهتر است که خانه‌ام در باغی چون بوستان باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت به داستان یوسف اشاره می‌شود، جایی که او به قافله‌ای که از چاه کنعان عبور می‌کرد، فروخته می‌شود و به مصر می‌رود. این تصویرگری از سرنوشت یوسف و سفرهایش به خوبی نشان‌دهنده تغییرات و سختی‌های زندگی اوست.

هوش مصنوعی: من مانند این هستم که بوی پیراهنی در فضا پیچیده و دو چشمان تاریک در زمان خود روشن شده‌اند.

هوش مصنوعی: دیشب کسی آمد که به خاطر حالتی که داشت، مانند زلف آن زبانش پیچ‌خورده و جذاب بود.

هوش مصنوعی: چهره‌ی خورشید می‌درخشد و می‌چکد بر دست، همچنان که ستاره‌ای در لب می‌درخشد همچون انار.

هوش مصنوعی: موی او مانند مشک است و بویی دلپذیر دارد که هیچ گاه به خاطر زیبایی‌اش دچار آتش سوزی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به جز صورت او، هیچ باغی ندیدم که بوی خوش مشک و عنبر از آن بشتابد و باغبانش نیز او باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی توصیف می‌کند که دین و آموزه‌های آن همچون نسیمی خوشبو، به روح و جان مردم تاثیر مثبتی می‌گذارد و آن‌ها را معطر می‌سازد.

هوش مصنوعی: زیبایی ساده‌دلانه‌ی ابوطالب به قدری است که دین نیز به واسطه‌ی عظمت خاندانش زیبایی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: مرگ بزرگ‌ترین افتخارات از ذات برترش شایسته است که در بالاترین مکان‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: دنیا پر از جلال و علم و ارزش و مرتبه‌ای است که هیچ مشابه و همتایی در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ و عظیم، که مانند یک صدف درون خود، ویژگی‌هایش را پنهان کرده و در برابر او زبان‌ها از وصف و ستایش ناتوان‌اند.

هوش مصنوعی: زمین سال‌ها را و خاک سنگین را سبک می‌داند، چون حلم و بردباری او بسیار بزرگ است.

هوش مصنوعی: همواره آسمان به دنبال فخر و فضیلت است، در حالی که زمین مشرق به خاطر نام و ویژگی‌هایش به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: امید و آرزو به منزل او آمده‌اند و ای کاش آسمان نیز از نعمت‌های او بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: زیبایی جهان در کمال اوست و کمال حکمت در سخنانش نهفته است.

هوش مصنوعی: از بخشندگی اوست که نیرو و قوت جان آزادگان به وجود آمده و هزاران جان ما به آن پیوند خورده است.

هوش مصنوعی: هر سال به خاطر بی‌عیبی و پاکی، رازهایی از عالم غیب همچنان در خفا باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: چگونه باید خداوند و هنرمند، که بدون نقص خلق می‌کنند، از دانش پنهان و نهان استفاده کنند؟

هوش مصنوعی: بنای علم و حکمت را به یک عالم برجسته سپرد که دستش به نوشتن مشغول است.

هوش مصنوعی: باور خوب مردان، برای او به یقین تبدیل شد و این یقین به درجه‌ای از آگاهی و فلسفه دست یافت که فیلسوفان دارند.

هوش مصنوعی: من از ترمذ به سمت بلخ حرکت کردم تا در آنجا خوشحال باشم و در امان بمانم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جوانی وجود ندارد، خوشی و سرزندگی هم نیست؛ جوانی همچون نسیم خوشبختی در دوران جوانی است.

هوش مصنوعی: وقتی که هر آنچه در بزرگی هست را دارا باشد، چه چیزی می‌خواهم جز اینکه باقی بماند و جاودانه شود؟