هوش مصنوعی: صورت تو نشانه‌ای از روم را دارد و زلف‌های تو مرا خوشحال نمی‌کند مگر اینکه عشق تو، که از حبش و روم می‌باشد، در دل من باشد.

هوش مصنوعی: خانه من با زیبایی تو همچون بهشت شده است. اگر محبوب من را ببینی، این خانه بهشتی‌تر خواهد شد.

هوش مصنوعی: آتش عشق تو مرا تبدیل به پرستنده‌ات کرد، ای کسی که تمام آب‌های جهان، فقط در برابر آن یک آتش تسلیم هستند.

هوش مصنوعی: چرا باید بگویی که پرستش آتش درست نیست؟ خودت آتش را روشن کن و از عشق لذت ببر.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از زیبایی و درخشانی خود بکاهی، باید از مقام و ارزش خورشید مراقبت کنی، تا بتوانی زیبایی‌ات را به نمایش بگذاری. در غیر این صورت، اگر بخواهی در زیبایی خود تغییر ایجاد کنی، مانند سروی خواهی شد که در طوفان خم می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و مقام تو، همه موجودات مانند دربار بزرگان رفتار می‌کنند. بنابراین، در برابر وجود تو، باید با احترام و ادب رفتار کرد.

هوش مصنوعی: زنگی بن حبشی، آنکس که به یاری و کمک بیاید، اگر پرچم پیروزی را به سمت روم و حبش به اهتزاز درآورد.

هوش مصنوعی: تیر او همان نامی را به دست آورد که تیغ از علی به دست آورد. زخم‌هایی که تیر از آرش دید، همان زخم‌هایی هستند که تیغ از او دریافت کرد.

هوش مصنوعی: ای که در کارهایت از مردان دنیا برتری داری، تحت تأثیر خشم و جنگ نباش و زود نرنج. اجازه نده که احساسات منفی تو را کنترل کند.

هوش مصنوعی: وقتی صدای ترمذ و بلخ به گوش برسد، همه جا به حالتی پریشان و نگران در می‌آید و از هر سو فریاد زنهار بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: با دل و دستان تو هیچ‌کس از نابودی نمی‌ترسد. چه زمانی می‌تواند در کنار دریای زندگی، از تشنگی هراس داشته باشد؟

هوش مصنوعی: در اینجا به احترام و شریف بودن امانتی که به دست روباه سپرده شده اشاره می‌شود. روباه به عنوان نماد فریب و حیله‌گری، در پناه خود، ایمن می‌سازد. همچنین به دقت و تیزبینی شاهین در نظارت بر شرایط و مراقبت از آنچه که ارزشمند است اشاره شده است. در واقع، ترکیب این عناصر نشان‌دهنده‌ی توازن میان فریبندگی و مراقبت دقیق است.

هوش مصنوعی: نیروی طبیعت چهار گونه است و این که با هنرت می‌تواند تبدیل به پنج نوع شود. هفت آسمان وجود دارد که بر اثر ارزش تو بی‌اثر می‌شوند.

هوش مصنوعی: به جز جگر دشمن، چیزی به تیغ تو نمی‌ارزد و تیر تو جز دل دشمن جایی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی تو به جنگ می‌روی، مانند کسانی که در میدان نبرد به تلاوت و رقاصی می‌پردازند، همه چیز دور و برت به هم می‌ریزد و به هم می‌خورد.

هوش مصنوعی: چشم منتظر دیدار توست و به وضوح تو را می‌بیند، گوش به شنیدن مدح و ثنای تو مشغول است و از درد و رنج به دور است.

هوش مصنوعی: هر فرد برتری به عظمت و شکوه تو نمی‌رسد و هیچ بز، صاحب و رفیق نادان خود را ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه با وجود هنر و مقام، نمی‌توان با تیر و نیزه به صورت خالی و بی‌استعداد، برتری پیدا کرد، هرچند که آن‌ها از آهن و فولاد ساخته شده باشند.

هوش مصنوعی: در روزی که اجل به ما آسیب می‌زند، مانند نیش زدن یک کژدم، در فضایی که سرنوشت قدم می‌گذارد، به مانند گام‌های یک موجود سمی است.

هوش مصنوعی: اگر خصم تو رستم زر باشد، او به هیچ وجه در نبرد نمی‌تواند تو را شکست دهد، حتی اگر اسب تو مانند اسب باروت و ابرش قوی باشد.

هوش مصنوعی: هرگاه خفاش روز را نبیند و از نور خورشید بهره‌مند نشود، فایده‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: به خودت قدرت و استقامت بده و وقتی که دشمنان به تو آسیب می‌زنند، به یاد داشته باش که اشک و درد آنها تنها به خاطر ترس از توست و این احساسات ناپایدار است.