هوش مصنوعی: چه زیبایی و جذابیتی دارد که وقتی او سرش بریده است، این بریدن فقط بر ارزش و عظمت او می‌افزاید.

هوش مصنوعی: هر کسی که سرش بریده شود، به او از این بابت خواهند بخشید، اما هیچ‌کس برای بریدن سر او بخششی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی که سر شاعری جدا شود، او دیگر نتواند شعر بگوید و حتی اگر هم بخواهد، نمی‌تواند یک کلمه هم بگوید.

هوش مصنوعی: انسان ممکن است به خاطر کارهایی که مرتکب نشده است، مدام در زحمت و عذاب باشد و این خود جالب است که جسم او از این معانایی که در دل دارد رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: اگرچه دلتنگی و غم ممکن است مدتی طولانی ادامه پیدا کند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند در مورد حال و احوال آن شخص چیزی بگوید یا از آن صحبت کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که گمان می‌کنی او از بیان خود بازمانده است، اما در زمان مناسب، زبانش به سخن گفتن خواهد پرداخت.

هوش مصنوعی: حبس کردن مردم از سوی او، ناپسند نیست و حتی اگر مدت زیادی در حبس باشد، باز هم به نظر نمی‌رسد که جایی برای شکوایه باشد.

هوش مصنوعی: اشک چشم از غم و نگرانی، پاک و زلال می‌شود. اشک او همه به خوبی رها می‌شود و از غم دور می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی آدمی نماز می‌خواند و گاهی روزه می‌گیرد، اما خداوند هیچ‌گاه از او نمی‌خواهد که این کارها را انجام دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که فرد روزه دارد، زبانش بسته و از سخن گفتن پرهیز می‌کند، اما وقتی روزه‌اش را افطار کرد، می‌تواند آزادانه صحبت کند.

هوش مصنوعی: نماز او پر از سجود است و هنگامی که در موقع سجده قرار می‌گیرد، رحمت و لطفش آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: تعجبی نیست که کسی که سخن نمی‌گوید و از هدفی خالی است، زایشی نخواهد داشت. همان‌طور که در حالت سجده، سخن نمی‌تواند از او بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: هرچند که یار از شب و روز آگاه نیست، اما شب همیشه چهره روز را زیبا می‌کند.

هوش مصنوعی: اشک‌های او بر روی کسی دیگر می‌ریزد، زمانی که نشانه‌های گریه نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که سوار بر اسب هستی، می‌توانی به راحتی صحبت کنی، اما وقتی پیاده هستی، نمی‌توانی هیچ راهی برای بیان حرف‌هایت پیدا کنی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که انسان‌ها دو نوع زبان دارند: یکی زبان گفتاری و دیگری زبان درونی یا احساسات و افکار. در عین حال، همه چیز در جهان به گونه‌ای ارتباط برقرار کرده‌اند که این دو زبان به هم مرتبط شده‌اند. شاید زبانی که افراد به کار می‌برند، به تنهایی برای بیان تمام احساسات و افکارشان کافی نباشد.

هوش مصنوعی: زبان او به مانند یک نویسنده در وصف و ستایش سید شرق می‌نویسد و همیشه بوی خوش مشک از دهانش به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: مبنای نظام خلافت و پسواری دین، مجدالدین است که با هنرمندی خود می‌تواند مسائل شرع را به خوبی مدیریت کند.

هوش مصنوعی: زیبایی و بزرگی علی بن جعفر، نه تنها از ویژگی‌های ذاتی اوست، بلکه او هرگز از تلاش برای کسب فضائل و برتری‌ها دست نمی‌کشد.

هوش مصنوعی: آسمان بازي است و هرکجا که نظم و صلاح جهان را در نظر بگيريم، سياست آن همواره مانند آسمان به درستی عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند موقعیت اجتماعی و جایگاه او در دنیا پایین باشد، ولی بلندای آرزوها و تلاش‌های او به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: در محضر ستایش و تمجید، همه چیز به مقام و منزلت آن وابسته است. اگر فردی نتواند به خوبی از این مقام سخن بگوید، چه دلیلی برای عذرخواهی دارد؟

هوش مصنوعی: چه دستانی نرم و ماهر که عظمت او فقط در آینه دین و ملک نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: چقدر چنگی که رباینده است تیز و تند است، چراکه تنها هدف او بردن چیزهایی است که بالاتر از آسمان و ستاره‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مخالفان او مانند مورهایی هستند که تنها به زحمت می‌افتند، و مشکلات زندگی آن‌ها نیز همچون ماری است که هر ساله به آهستگی به سوی نابودی پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: زمانی که در ستایشش شعر می‌سراید، سخن مانند مروارید بر زبان جاری می‌شود و وقتی که بخواهد شکرگذاری کند، دهنش شیرین می‌شود.

هوش مصنوعی: هرکسی نتواند به درستی زیبایی‌های او را توصیف کند، بهتر است که سکوت کند و تنها بگوید که او وجود دارد و بس.

هوش مصنوعی: برای سلامت و ادامه حیات جان و جهان، وجود او ضروری است. مانند اینکه گوی گردان همواره در حرکت است تا زمانی که خود گوی به زوال نرود.