با سلام،
میبخشید اما میتوانید مصراع آخر رو برای من معنی کنید. با سپاس فراوان

در مورد سوال دوست خوبمون سارا، به نظر من:
مفهوم کلی رباعی اینه که دوست خوب آینه دوست هست. در بیت اول میگه این که بیای از معایب من تعریف کنی و به خاطر این تعریف من متوجه عیبم نشم، رسم دوستی نیست.
بیت دوم هم میگه بلکه شرط دوستی اینه که اگه جایی کار اشتباهی انجام دادم، دوستی رو در حق من به نهایت برسونی و به خاطر این اشتباه با من دشمن شی. در واقع این اشتباهم رو به روم بیاری و منو متوجه کنی. دشمن داشتن به مقابله با اشتباه اشاره میکنه. (از غایت دوستی، مرا دشمن داری)
امیدوارم تونسته باشم منظورم رو درست و کامل بیان کنم.

یعنی از روی دوستی ناخرسندی ات را به من نشان دهی، با من دشمنی کنی، البته نه بدان معنای متداول خصومت ورزی، بلکه به گونه ای خطای من و ناخشنودی خود را به من نشان دهی.

دوستِ خوبِ من، دشمنِ رفتارِ بدِ من است!
چون دوستِ خوبِ من، دوست ندارد که من کار بدی انجام دهم؛ و به‌واسطه‌ی آن، بد شوم!
دوست نیکوکار، به‌تر از خودت است!
زیرا...
خویشتنِ خودت، [گاهی] تو را، به‌بَدی می‌کشاند؛
در حالی که:
دوستِ خوب، جز به کارِ نیک، راه‌نمایی‌اَت نمی‌کند!

سعدی همه چیز دان !