سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گویند که دوش شحنگان تتری</p></div>
<div class="m2"><p>دزدی بگرفتند به صد حیله‌گری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>امروز به آویختنش می‌بردند</p></div>
<div class="m2"><p>می‌گفت رها کن که گریبان ندری</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1251

فانوس خیال » تصویر 2354 - سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱

رباعی شمارهٔ ۵۲

گویند که دوش شحنگان تتری
دزدی بگرفتند به صد حیله گری
امروز به آویختنش می بردند
می گفت رها کن که گریبان ندری

هوش مصنوعی: در این بیت، گفته می‌شود که دزدی به دست شحنگان (دزدان) گرفتار شده است. آنها قصد دارند او را به اعدام ببرند و او در حال pleading است که رهایش کنند و بهانه می‌آورد که لباسی برای پوشیدن ندارد و گریبانش (لباسش) پاره است.

رباعی شمارهٔ ۵۰

رباعی شمارهٔ ۵۱

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/30340

می‌گویند که پاسبانان تاتار با صد حیله و ترفند دزدی را گرفتند

گویند که دوش شحنگان تتری

دزدی بگرفتند به صد حیله‌گری

امروز او را می‌بردند تا به دار بیاویزند و در این حال او می‌گفت مرا رها کن که مبادا یقه‌ام پاره شود(نگران لباس خود بود!)

امروز به آویختنش می‌بردند

می‌گفت رها کن که گریبان ندری

رباعی شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۵۱ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها