سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون ما و شما مقارب یکدگریم</p></div>
<div class="m2"><p>به زان نبود که پردهٔ هم ندریم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای خواجه تو عیب من مگو تا من نیز</p></div>
<div class="m2"><p>عیب تو نگویم که یک از یک بتریم</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1250

رباعی شمارهٔ ۴۲

چون ما و شما مقارب یکدگریم
به زان نبود که پرده هم ندریم
ای خواجه تو عیب من مگو تا من نیز
عیب تو نگویم که یک از یک بتریم

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی گفتگو و ارتباط نزدیک بین دو نفر اشاره دارد. شاعر می‌گوید که اگر ما به یکدیگر نزدیکیم و صمیمی، نباید عیوب هم را بیان کنیم. چون هر دو دارای نقص‌هایی هستیم و اگر یکی عیب دیگری را بگوید، باید خود نیز منتظر باشد که عیب او نیز مطرح شود. این بیان در نهایت بر همدلی و پذیرش عیوب یکدیگر تأکید دارد.

رباعی شمارهٔ ۴۰

رباعی شمارهٔ ۴۱

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/30346

هوش مصنوعی: ما و شما به هم نزدیکیم و به همین دلیل نیست که پرده‌ای بین ما وجود داشته باشد.

چون ما و شما مقارب یکدگریم

به زان نبود که پردهٔ هم ندریم

هوش مصنوعی: ای آقا، عیب‌های من را، بر من نگو تا من هم عیب‌های تو را نگویم، چراکه ما هر دو در عیب داشتن یکسان هستیم.

ای خواجه تو عیب من مگو تا من نیز

عیب تو نگویم که یک از یک بتریم

رباعی شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۴۱ به خوانش فاطمه زندی