سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سودی نکند فراخنای بر و دوش</p></div>
<div class="m2"><p>گر آدمیی عقل و هنرپرور و هوش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گاو از من و تو فراختر دارد چشم</p></div>
<div class="m2"><p>پیل از من و تو بزرگتر دارد گوش</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1249

رباعی شمارهٔ ۳۸

سودی نکند فراخنای بر و دوش
گر آدمیی عقل و هنرپرور و هوش
گاو از من و تو فراختر دارد چشم
پیل از من و تو بزرگتر دارد گوش

این شعر به این مضمون می‌پردازد که داشتن جسم بزرگ و قوی مانند گاو و فیل، به تنهایی باعث برتری نمی‌شود. اگر انسان دارای عقل و هنر باشد، (واژه هنر در زمان گذشته و ادبیات ایران، به معنی فضیلت های انسانی، رفتار انسان دوستانه و خدا پسندانه بود) این ویژگی‌ها از جسم بزرگ و توانمند نیز مهم‌تر هستند. در واقع، این اشعار به ارزش‌های انسانی و فکری اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که داشتن آگاهی و خرد و انسانیت، از ویژگی‌های جسمانی مهم‌تر هستند.

رباعی شمارهٔ ۳۶

رباعی شمارهٔ ۳۷

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/30352

اگر انسان دارای عقل،خرد، توانایی و اخلاق خداپسندانه و فضیلت آفرین باشد، شکل و قیافه و نمای ظاهری اش برای او هیچ اهمیتی ندارد.

سودی نکند فراخنای بر و دوش

گر آدمیی عقل و هنرپرور و هوش

هوش مصنوعی: گاو چشمان بزرگ‌تری نسبت به ما دارد و فیل هم گوش‌هایش از ما بزرگ‌تر است.

گاو از من و تو فراختر دارد چشم

پیل از من و تو بزرگتر دارد گوش

رباعی شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۳۷ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها