سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>داد طرب از عمر بده تا برود</p></div>
<div class="m2"><p>تا ماه برآید و ثریا برود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور خواب گران شود بخسبیم به صبح</p></div>
<div class="m2"><p>چندانکه نماز چاشت از ما برود</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1248

رباعی شمارهٔ ۲۹

داد طرب از عمر بده تا برود
تا ماه برآید و ثریا برود
ور خواب گران شود بخسبیم به صبح
چندانکه نماز چاشت از ما برود

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به fleeting بودن عمر اشاره می‌کند و از شوق زندگی و لحظات خوش می‌گوید. او می‌خواهد که از زندگی لذت ببرد و از زمان نیفتد، چرا که ممکن است با خواب غفلت، فرصت‌های خوب از دست برود. در نهایت به اهمیت استفاده از زمان به ویژه برای نماز و عبادت اشاره دارد.

رباعی شمارهٔ ۲۷

رباعی شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: بگذار خوشی و لذت عمرت را به دست بیاوری تا زمانی که ماه در آسمان نمایان شود و ستاره‌ها درخشش خود را از دست بدهند.

داد طرب از عمر بده تا برود

تا ماه برآید و ثریا برود

هوش مصنوعی: اگر خواب سنگین شود، بیایید تا صبح بخوابیم، البته تا زمانی که نماز صبح از ما فوت نشود.

ور خواب گران شود بخسبیم به صبح

چندانکه نماز چاشت از ما برود

رباعی شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده