با توجه به بیت قبل به نظر می‌رسد که این بیت به این شکل درست‌تر باشد‌:

مگر که‌ز خوی نیکان پند گیرد

وز انجام بدان عبرت پذیرد

مگر آنکه بگوییم هوشمند نیک‌فرجام‌، حکایت‌نامه را برای دیگران بخواند، آنوقت «پند گیرند‌» و «عبرت پذیرند‌» درست است.