سلام 

کسانی از اساتید معنی و خوانش درست این شعر را میفرمایند لطفا

ممنون

جناب سلیمی سلام 

برداشت بنده از معنی این شعر  اینه  

ایشون میفرمایند حرص آدمیان مشابه تلاش مورچگانه (حالا مثلا در یک میدان شلوغ جنگ ونبرد) از یک طرف  لاشه مرده هم نوعان خودش را زیر پای ستوران وچهار پایان میبینه ولی از سوی دیگه در جمع آوری دانه در شتابه 

این شعر در نکوهش حرص ورزی وزیاده خواهی آدمیان گفته شده واین معنی رو القا میکنه که با این که همه ما از پایان کار زندگی اگاهیم  وبه مساله مرگ واقفیم وهر روزه شاهد مرگ دیگران هستیم ولی باز نسبت به دنیای فانی به اشکال گوناگون حریصیم  

البته ناگفته نباشه این نظر بنده بود واستاد نیستم  شاد وخرم باشی

دوّاب در عربی یعنی جانوران (جمع دابة است) اما در فارسی بدون تشدید به کار می‌رود و به معنی ستور و چارپایان است.