سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۷۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هیچ دانی که آب دیدهٔ پیر</p></div>
<div class="m2"><p>از دو چشم جوان چرا نچکد؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برف بر بام سالخوردهٔ ماست</p></div>
<div class="m2"><p>آب در خانهٔ شما نچکد</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1216

شمارهٔ ۷۶

هیچ دانی که آب دیده پیر
از دو چشم جوان چرا نچکد
برف بر بام سالخورده ماست
آب در خانه شما نچکد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به موضوع پیر شدن و تغییرات زندگی اشاره دارد. او می‌پرسد چطور اشک‌های یک پیرمرد از دو چشم جوان نچکد و به یادآوری مشکلاتی که بر اثر گذر زمان بر دوش سالخوردگان نشسته، می‌پردازد. همچنین به ناپایداری و گذرایی زندگی اشاره می‌کند و از برف بر بام سالخورده‌ای سخن می‌گوید که نشان‌دهنده سختی‌ها و تلخی‌های زندگی است.

شمارهٔ ۷۴

شمارهٔ ۷۵

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی چرا اشک‌های یک نفر پیر از چشمان جوان نمی‌ریزد؟

هیچ دانی که آب دیدهٔ پیر

از دو چشم جوان چرا نچکد؟

هوش مصنوعی: برف روی سقف خانه‌ی پیر ماست و امیدواریم آب از سقف خانه‌ی شما نچکد.

برف بر بام سالخوردهٔ ماست

شمارهٔ ۷۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده