سعدیشمارهٔ ۷۴
تشنهٔ سوخته در چشمهٔ روشن چو رسید
تو مپندار که از سیل دمان اندیشد
ملحد گُرْسِنِه و خانهٔ خالی و طعام
عقل باور نکند کز رمضان اندیشد
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
تشنهٔ سوخته در چشمهٔ روشن چو رسید
تو مپندار که از سیل دمان اندیشد
هوش مصنوعی: تشنگی که در چشمه‌ای زلال و روشن به آب رسیده، هرگز نباید فکر کند که از طغیانی ناگهانی در حال نگرانی است.
ملحد گُرْسِنِه و خانهٔ خالی و طعام
عقل باور نکند کز رمضان اندیشد
هوش مصنوعی: کافر گرسنه به هیچ وجه به خانه خالی و خوراک عقلش اعتنا نمی‌کند و نمی‌تواند به فکر ماه رمضان بیفتد.
حاشیه ها
1394/03/19 10:06
ناشناس
تشنه‌ی سوخته در چشمه‌ی روشن چو رسید تو مپندار که از پیل دمان اندیشد
ملحد گرسنه در خانه‌ی خالی برخوان عقل باور نکند کز رمضان اندیشد