سلام
شعر سخت و سنگین و نامفهومی بنظر میرسه
کسی میتونه کمک کنه؟

گرامی روح الله
کاملانند در لباس حقیر
همچو لؤلؤ که در صدف باشد
ای که در بند آب حیوانی
کوزه بگذار تا خزف باشد
گویا می گوید: انسان های کامل دربند لباس فاخر و گرانبها نیستند مانند مروارید با ارزشی که در صدف پنهان است
انسان کامل را به مروارید تشنیه کرده.
بیت دوم:
ای آن که به دنبال آب حیاتی همان ظرف گلی بهتر است از کوزه ، که کنایه از بی پیرایه و ساده زندگی کردن است.

پوزش
تشبیه درست است