در پاره ای از دستنویس های این قطعه بعد از بیت دوم بیتی بوده که در تصحیح فروغی افتاده است، گویا در نسخه های اساس او نبوده و دیگران هم به همین صورت ناقص قطعه را ثبت کرده اند:

به جزوی از متنبی نظر همی کردم  

در این سفینه ی دریای درّ بیش بها

باید توجه داشت که اگر این بیت از سعدی باشد کاهنده ی مقام شاعری او نیست، بلکه از جنس تعارف و خضوع شاعرانه است که جای دیگر هم انجام داده. برای نمونه در آغاز بوستان می گوید شعر من در مقابل سخنوران فارس ارجی ندارد و مانند دهل آواز من از دور بوده است:

همانا که در فارس انشای من

چو مشک است بی قیمت اندر ختن

البته جاهای دیگر به درستی خلاف این سخنان را هم آورده و بر قدر و اعتبار هنری خود در مقایسه با دیگران پای فشرده است.

بر حدیث من و حسن تو نیفزاید کس

حد همین است سخندانی و زیبایی را