سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در سرای به هم کرده از پس پرده</p></div>
<div class="m2"><p>مباش غره که هیچ آفریده واقف نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از آن بترس که مکنون غیب می‌داند</p></div>
<div class="m2"><p>گرش بلند بخوانی وگر نهفته یکیست</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1209

شمارهٔ ۳۶

در سرای به هم کرده از پس پرده
مباش غره که هیچ آفریده واقف نیست
از آن بترس که مکنون غیب می داند
گرش بلند بخوانی وگر نهفته یکیست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به ما می‌گوید که نباید به خوبی‌ها و زیبایی‌های دنیای مادی دل خوش کرد، زیرا هیچ موجودی به واقعیت‌های پنهانی و غیب آگاهی ندارد. او هشدار می‌دهد که باید از آنچه در دل و ذهن خود داریم بترسیم، زیرا علم به اسرار دنیا تنها در اختیار خداوند است و در نهایت، همه چیز یکسان است.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28216

هوش مصنوعی: در مکانی که همه چیز به هم مربوط و در هم تنیده است، فریب نخور و مغرور نباش، زیرا هیچ موجودی از حقیقت همه چیز باخبر نیست.

در سرای به هم کرده از پس پرده

مباش غره که هیچ آفریده واقف نیست

هوش مصنوعی: از آنچه در دل و درونت پنهان است بترس، زیرا آنچه در غیب وجود دارد، علم و آگاهی به آن دارد. چه آن را با صدای بلند بیان کنی و چه در سکوت نگه‌داری، در هر حال این حقیقت یکسان است.

از آن بترس که مکنون غیب می‌داند

گرش بلند بخوانی وگر نهفته یکیست

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

شمارهٔ ۳۵ به خوانش فاطمه زندی