سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرگز پر طاووس کسی گفت که زشتست؟</p></div>
<div class="m2"><p>یا دیو کسی گفت که رضوان بهشتست؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نیکی و بدی در گهر خلق سرشتست</p></div>
<div class="m2"><p>از نامه نخوانند مگر آنچه نوشتست</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1205

شمارهٔ ۲۱

هرگز پر طاووس کسی گفت که زشتست
یا دیو کسی گفت که رضوان بهشتست
نیکی و بدی در گهر خلق سرشتست
از نامه نخوانند مگر آنچه نوشتست

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که هیچ‌کس درباره‌ی دیگران نظر منفی نمی‌دهد، حتی اگر آن شخص زشت باشد، یا دیو را به نام بهشت معرفی نمی‌کند. همچنین اشاره دارد که نیکی و بدی در ذات انسان‌ها نهفته است و قضاوت‌ها بر اساس اعمال و رفتار آن‌ها خواهد بود، نه بر اساس عنوان‌ها یا ظواهر.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: آیا تا به حال کسی از طاووس زیبا گفت که زشت است؟ یا آیا دیو کسی گفت که بهشت با تمام زیبایی‌هایش خوب نیست؟

هرگز پر طاووس کسی گفت که زشتست؟

یا دیو کسی گفت که رضوان بهشتست؟

هوش مصنوعی: نیکی و بدی در ذات انسان‌ها وجود دارد و فقط بر اساس رفتار و اعمالشان قضاوت می‌شوند و نه به حرف‌هایی که ممکن است درباره‌یشان بگویند.

نیکی و بدی در گهر خلق سرشتست

از نامه نخوانند مگر آنچه نوشتست

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها