پذیرفتن اینکه سعدی عارف یا زاهد بوده سختست اما این سالاری در سخن بی گشایش درهای دهشمندی و فیض کجا تواند بود؟ از من بپرسند میگویم سعدی مرد خردمندی است و نشانه های خردستیزی صوفیانه را ندارد اما از درویشان نیک گفته او به نظر من دانایی است خردور که باید کتابش منبع و خانی اموزش اخلاق برای کودکانمان باشد گذر نکردن از عقل در حکیم خیام حکیم فردوسی و حکیم ناصر خسرو و حکیم بیرونی وحکیم رازی و حکیم نصیر توسی به اشکاری دیده میشود و گذر از عقل کار حافظ و مولانا ،شهید عین القضاة است و انکه خردمند است و هم رازدان شیخ ابوعلی سینا و شهاب شهید سهروردی است که درود پاکان بر همه این بزرگان بود که باز از بخشش پروردگار حکیمی اگاه و مزدا مارا رسد

گاهی که از فزع و جزع رستاخیز می نویسند عارفان هیچ باور ندارند که رحمت خداوندگار ارحم الراحمین دریای بی پایانیست تنها بیانگارید که در پیشگاه این مومنان که نام انها را پیشتر بردم در سایه سار رحمت خداوندی چه بخشش ها و چه دهش ها بهره ما خواهد بود جان ادمی به شوق می اید در میان دانایان ایران زیر سایه سار بهشت و ابهای پاک و خانه های سرود و تافت و درخش پروردگاری که گنجور فیض و دهشمندی ست

این غزل در نسخهٔ فروغی در ملحقات مواعظ بخش غزلیات عرفانی آمده است و ذیل آن در پاورقی عنوان شده که: «این غزل در دو نسخه دیده شد و معنی ابیات آن مفهوم نگشت».