هوش مصنوعی: ما خدای مهربانی داریم که با وجود گناهان زیادی که داریم، باز هم به رحمت ایشان امیدواریم.

هوش مصنوعی: کسی دری را باز کند که دیگران بسته‌اند، بیا تا به این درگاه بیاییم و در کنار هم بایستیم.

هوش مصنوعی: خدایا، اگر ما را بپذیری و قبول کنی یا اینکه ما را طرد کنی، ما چیزی جز لطف و رحمت تو نداریم که به آن امید داریم.

هوش مصنوعی: اگر به ما لطف کنی و ما را مورد بخشش قرار دهی، سر بلندی خواهیم داشت، وگرنه به خاطر گناهان‌مان شرمنده خواهیم بود و نمی‌توانیم سرمون را بالا بگیریم.

هوش مصنوعی: از خاکی که ما را ساخته‌ای، چطور می‌توانیم از این نعمت سپاسگزاری کنیم؟

هوش مصنوعی: تو به ما روح و عقل و ایمان بخشیدی وگرنه ما فقط یک مشت خاک و غبار هستیم.

هوش مصنوعی: تو همیشه در کنار ما هستی و ما بی‌خبر از حضور تو، روزها و شب‌ها را می‌گذرانیم.

هوش مصنوعی: ما نمی‌گوییم که خدمت کرده‌ایم و از شما اطاعت کرده‌ایم، زیرا از کمبودها و کوتاهی‌های خود در خدمت به شما شرمنده‌ایم.

هوش مصنوعی: خدای ناکرده آن روزی نرسد که به خاطر ناامیدی از لطف و رحمت تو، سرمان را پایین بیاوریم.

هوش مصنوعی: خداوندا، با رحمتت ما را به خوبی سامان ده، زیرا ما در این دوران به شدت نیازمند و آشفته‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر ما را از جمع خاصان و بزرگان دور کنند، گویی که همچون درویشان در کوی و برزن رها شده‌ایم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که دیدن او چه ویژگی‌ای دارد، جز این که از شنیدن صدایش لحظه‌ای آرام ندارم.

هوش مصنوعی: در آغاز، نوشیدنی‌ای به ما دادند که هنوز هم از اثر آن در حالت مستی به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل و فهم در نمی‌گنجد، سعدی، بیا تا به حالت شیدایی و عشق بپردازیم.