هوش مصنوعی: درون جمع بندگان پارسا و ادعاکننده، من کسی هستم که تنها لباسی فاخر به تن دارم و در واقع هیچ عمق و معنایی در درونم نیست.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که من به نشانه‌های مختلف و جلوه‌های فریبنده‌ای توجه می‌کنم که در دنیای خودم وجود دارد. در این میان، به نمادهایی مانند منات، سواع، لات و عزی اشاره شده که گویا به پرستش‌ها و باورهای مختلف ارتباط دارند. بر این اساس، من در میانهٔ این فریب‌ها و تصورات قرار دارم.

هوش مصنوعی: من در مورد شجاعت و مردانگی خود شیفتگی و خودستایی می‌کنم، اما در دل خود می‌دانم که به اندازه‌ای بی‌شرم هستم که مانند یک زن، به ورطه‌ی گناه و ناپاکی افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: زیر این لباس کهنه، من بدون هیچ ریا و تظاهر، ادعا می‌کنم که به اندازه‌ی موسی، در مواجهه با غمش، می‌توانم بایستم و وقت خود را به او اختصاص دهم.

هوش مصنوعی: به میکده رفتم و افرادی را دیدم که در آنجا زندگی می‌کنند، اما فقط من هستم که به پرستش بت‌ها مشغولم و متفاوت از سایرین هستم.

هوش مصنوعی: ای سعدی، تو هم درد و رنج من را تجربه کن و مثل من باش، زیرا من به واسطه شراب عشق، به درگاه مولای خود نزدیک‌تر شده‌ام.