هوش مصنوعی: اگر دنیا برای من مانند خاکی باشد، نگران نباش. همت بلند من را فراموش نکن، زیرا همچون زاغی در لانه‌ام نشو.

هوش مصنوعی: تو را به قسمتی از زندگی خود راضی کن و برای سعادت خود تلاش کن، همانطور که گیاهان به زمین وابسته‌اند. نگذار که زندگی‌ات فقط به شانس و شرایط دیگران محدود شود. مثل سگی نباش که در انتظار طعام باشد؛ بلکه خود نیز باید در تلاش برای به دست آوردن رزق و روزی باشی.

هوش مصنوعی: اگر تمام آرزوهایم برآورده شود، حتی یک نان کوچک هم بگیر و اگر بر من مشکلی پیش آید، حتی یک لحظه نیز از زندگی‌ام کم نشود.

هوش مصنوعی: من همانند سگ اصحاب کهف هستم که در کنار مردان ثابت و پایدار می‌ایستم و هر کسی را که به در نزدیک می‌شود، با دقت نگاه می‌کنم. از کسی که به من توجه نمی‌کند، گله‌ای ندارم.

هوش مصنوعی: زمانی که از آرزو و طمع دست برداشتم، نشانه‌های استقامت و پایداری را برپا دار. زمانی که زبان را به سکوت کشیدم، دیگر سخن گفتن معنا ندارد. پس خود را در این حالت نگه‌دار و از گفتن بپرهیز.

هوش مصنوعی: عشق پرشور من همچون آتشی در جهان برافروخته است. من خود در این آتش فرورفته‌ام، و جهانی دیگر را از وجود خود بی‌خبر بگذارید.

هوش مصنوعی: در این ابیات، سخن از این است که در زیبایی و جذابیت، مانند ریسمانی که در هم تنیده شده، به نظم و ترتیب اشاره دارد. اما در عین حال، چون سوزن تنگی که درون چشمانم قرار گرفته، می‌خواهم که این ریسمان در زندگیم وجود نداشته باشد. به عبارتی، وجود زیبایی یا آنچه باعث جذابیت می‌شود، گاهی باعث ایجاد فشار و تنگنایی در درون انسان می‌گردد.

هوش مصنوعی: زمانی که در خواب و خیالات خود غرق شده‌ای، به یاد داشته باش که برای رسیدن به موفقیت و خوشبختی باید تلاشی جدی انجام دهی و صرفاً به خواب و خیال بسنده نکنی.

هوش مصنوعی: اگر در دوزخ بمانم، بی‌نهایت خاکساری دارم و بسوزم، و اگر بهشت را نیابم، باید بگویم که هرگز نباش.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساس عدم ارزش و بی‌اهمیتی پرداخته است. گوینده خود را مانند برگی خشک در باغ ریحان می‌بیند که ارزشی ندارد و از دیگری می‌خواهد که او را دور بیندازد. همچنین، گوینده در باغ سلطان که نماد قدرت و شکوه است، خود را به مانند پاسبانی می‌یابد که در واقع تنها یک نگهبان است و نمی‌تواند در آن مقام اهمیت چندانی داشته باشد. به طور کلی، این شعر به حس بی‌ارزشی و کوچکی در برابر بزرگی و شکوه توصیف شده است.

هوش مصنوعی: ای سعدی، چه نیازی به سجده بر درگاه بزرگی و عزت داری، در حالی که خود را در خاک و آلودگی می‌بینی. به این آستان نیایید.