بسیار زیبا و پر مغز و پر احساس. اشکم جاری بود و میخواندم.

آقا سعید ممکنه شرح مختصری در تفسیر ابیات بنویسید.
حقیقتا من زیاد متوجه نمی شم.

به نظر می رسد سعدی بزرگوار به هنگام سرودن این غزل آبِ معروف به "حوض ماهی" را که هنوز هم در شیراز در محوطه آرامگاه سعدی جاری است، در نظر داشته است. لفظ" این چشمه" را که اشاره به نزدیک دارد، می توان به عنوان قرینه ای درون متنی در حمایت از معنای یادشده، به حساب آورد.
چه قدر آرزو دارم این غزل ( حالا چه در مورد حوض ماهی باشد چه نباشد) به صورت کتیبه ای سنگی با خطی مناسب در مکان حوض ماهی نصب شود.

حوض آب یک نماد بازانیده ( منسوب ) به فرشته ی فرخنده به نام اناهیتا است که تا امروز نامش مانده است از نگاه نسک های کهن آناهیتا نگهبان رودی در بهشت است که اردویسور ( سلسبیل ) نام دارد .

سلام برهمگی
شعر زیبا و پندآموزی است
من آواز دستگاه شور را اولین بار با این غزل یاد گرفته ام
و هر وقت میخوام نوای شور را بخوانم ..بیت اول این غرل در ذهنم می آید
سوال: تلفظ صحیح لغت سفله در این شعر را فراموش کردم اگه میشه راهنمایی کنید
باتشکر

با سلام
دکتر ابراهیم باستانی پاریزی معتقد بود که سعدی این شعر را برای سنگ قبر خود سروده است اشاره به چشمه همان چشمه ای است که از کنار قبر سعدی می گذرد

فرمانروای مسلم ملک سخن و استاد غزل فقط سعدی شیرازی هست و بس.

در دستورالوزراء اثر میرخوانذ، بیت " ای دوست بر جنازهٔ دشمن چو بگذری / شادی مکن که با تو همین ماجرا رود" ذیل توضیحات درباره عمیدالمُلک ابونصر کندری آمده. کندری هنگام مرگ به خواجه نظام الملم میگوید که کاری که تو بر من کردی، بر تو خواهند کرد.

سلام و سپاس
این غزل نغز و پر معنی آدم رو با حس و حال عجیبی مواجه میکنه و باعث میشه کوتاهی عمر برای ما آشکار بشه.
نکته جالبی در مورد این غزل هست که این رو روی سنگ قبریدر مالایا نوشتن.این موضوع در مقاله استاد محمدامین ریاحی در مجله یغما توضیح داده شده که نفوذ زبان فارسی از اسپانیا تا جاوه و سنگاپور و....بوده و ابن بطوطه در سفرنامه معروفش نوشته خنیاگران چینی روی رودخانه غزل سعدی رو میخوندن و سنگ قبرها در جاوه و سنگاپور فارسی بودن....یاد باد آن روزگاران یاد باد ...هزار افسوس که با ندانم کاری حکومتهای پی در پی تاثیر و نفوذ زبان فارسی از بین رفت