درود
یکی از بی نظیرترین غزلهای سعدی است که در آن آزادگی و عشق و پندهای حکیمانه ی فراوان است.
هر بیتش یه عالمه جای تفکر داره.
بیت ششم اتمام حجت به تمام سالکان راه هست که فریب جاذبه های دنیوی رو نخورن
عاشق که بر مشاهدهٔ دوست دست یافت
در هر چه بعد از آن نگرد اژدهای اوست.
واقعا حظ میکنم از این غزل

بعید نیست که بیت زیر را، سعدی از حدیث قدسی معروف«..من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و انا دیته» باشد:
هر آدمی که کشتهٔ شمشیر عشق شد
گو غم مخور که ملک ابد خونبهای اوست

واقعا عالی است
رهایی؛ آزادگی و ....

توجه شما رو به بیت سوم جلب میکنم

مرد خدا عند ملیک مقتدر نشسته است. جهان را از نگاه خالق جهان می نگرد. در خدا فانی شده است. جهان از خالق جهان جدا نیست و مرد خدا از خدا جدا نیست. پس به جهان که می نگرد همه را برای خود میبیند. او خودش را نیز ملک خدایش می‌بیند. وقتی به مشرق و مغرب سیر میکند دارد جلوه های خدایش را می نگرد...

مرد اگر در کعبه صدق و صفاست

قبله از هر سو که میدارد رواست

(مرد حق را مشرق و مغرب یکیست

من یقینم گر ترا باری شکیست) نزاری بیرجندی

ممنون میشوم بیت ۶ را معنا کنید

آقای میرزایی سلام 

معنی  ساده بیت  : عاشقی که موفق بشه رخ زیبای معشوقش را ببینه اگر ، دیده از جمال دوست برداره وتوجهش را معطوف چیزی دیگر بکنه هلاک میگرده(اژدهای اوست)

این ساده‌ترین معنی از این بیت بود   که تفاسیر متفاوتی میشود از آن داشت شاد باشی