هوش مصنوعی: این بیت به نوعی احساسات و تجربیات گذشته را توصیف می‌کند. شاعر به یادآوری لحظات خوش و شیرین می‌پردازد و از زیبایی‌های طبیعت و احساساتی که در آن زمان‌ها داشته، سخن می‌گوید. در واقع، او در حال مقایسه‌ی روزهای خوب گذشته و حالتی است که اکنون در آن به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: نوشیدنی مست‌کننده‌ای مانند الکل می‌تواند جان تازه‌ای به مردگان ببخشد، اگر به زمین ریخته شود، مانند قطره‌ای که بر روی خاک می‌افتد.

هوش مصنوعی: در مجلس‌های شاد و خوش، مردم مشغول می‌نوشند و لذت می‌برند؛ اما تنها در حالتی که ظرف‌ها پر از نوشیدنی باشد.

هوش مصنوعی: به من ملک و املاک بده و به جایش عقل و فکرم را بگیر، شاید که این معامله مرا از چنگ وساوس نجات دهد.

هوش مصنوعی: در دل تاریکی، نور خورشیدی در دستانم است که چهره‌اش مانند ماه درخشان است و نشان‌دهنده‌ی جاذبه و زیبایی شماست.

هوش مصنوعی: جانم فدای بدنی مانند بلور روشن، حتی اگر بر قلبی سخت و بی‌احساس حمله کند.

هوش مصنوعی: در شب‌ها، مردم در خانه‌هایشان خوابیده‌اند و من بیدارم؛ به خاطر عهد و یادآوری‌ام برای آنکه خواب می‌‌روند و فراموش می‌‌کنند.

هوش مصنوعی: نیاز به خواب همسایگانم باعث شده که خوابم بپره و شعر زیبا در زمان ملاقاتم، حس خوبی به من بدهد.

هوش مصنوعی: من شخصی هستم که هیچ توجهی به انتقادات دیگران ندارم. هر وقت که مرا سرزنش کردند، بی‌پروا به آنها می‌گویم که بروند و در میان مردم فریاد بزنند.