هوش مصنوعی: کی می‌توانم دوباره با محبوبی که خشمگین است، جمع شوم؟ و چگونه می‌تواند دل از دست کسی که در آن نفوذ کرده، رهایی یابد؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد کسی که به جوانی و بی‌پناهی رحم نمی‌کند، چگونه می‌تواند لبخند یک دل‌شکسته را با بازی‌های بی‌فکری مقایسه کند؟

هوش مصنوعی: من زمان وصال را از دست دادم و انسان به اندازه لذت زندگی را نمی‌داند تا زمانی که مصیبت‌ها را تجربه کند.

هوش مصنوعی: شما از محبت و دوستی دوری می‌جویی و مرز بین حقیقت و خیال را حفظ می‌کنی.

هوش مصنوعی: امروز هیچ کسی نیست که به خاطر عشقت از من انتقاد کند، جز این که من از کنارت دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: به تو می‌نگرم که عیب‌ها و شکایت‌ها را از جوانی که به زیبایی‌های دل‌ربا می‌نگرد، دور می‌کند.

هوش مصنوعی: من به خاطر دلبستگی‌های خودم به شدت در عذاب هستم و بارها به خودم گفته‌ام، ای نفس، مراقب خودت باش.

هوش مصنوعی: من روز رستاخیز را شبیه می‌بینم و اشک‌هایم مانند ستاره‌هایی هستند که به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: صدای آسمانی کمرنگ قمر در صبح مرا به یاد عزیزانم می‌اندازد، همچون فریاد فردی که در غم فقدان آن‌ها به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر در آسمان ابری باشد که مروارید بر باغ‌ها ببارد، ما نیز در خاکی خشک و سخت خواهیم بود.

هوش مصنوعی: نزدیک‌ترین امید من به اوست و فاصله مانع من. چگونه می‌توانم صبر کنم در حالی که اشتیاق قوی من به او کشاننده‌ی من است؟

هوش مصنوعی: کیست که جز تو مشتاق بهشتی باشد؟ آتش مکان من است و تو عذاب من.

هوش مصنوعی: دوست داشتن جدایی و دوری از دیگران برای شخصی که به زهد و عبادت پرداخته، کار سختی است. اما برای کسی که به این راه انتخابی آگاهانه می‌کند، مانند یک درخت خوشبوست.

هوش مصنوعی: این کتابی است که هیچ پیامی بعد از آن نخواهد بود؛ چرا که نویسنده‌ام از بیان عشق و محبت به شدت خسته شده است.