یک بیت جا افتاده است:
خامشی به که ضمیر دل خویش
با کسی گفتن و گفتن که مگوی
ای سلیم آب ز سرچشمه ببند
که چو پر شد نتوان بستن جوی
*****
سخنی در نهان نباید گفت
که بر انجمن نشاید گفت

و اما متن قبل از این شعر:
هر آن سری که داری با دوست در میان منه
چه دانی که وقتی دشمن گردد
و هر گزندی که توانی به دشمن مرسان
باشد که وقتی دوست شود.
...
رازی که نهان خواهی با کس در میان منه
و گر چه دوست مخلص باشد
که مر آن دوست را نیز دوستان مخلص باشد همچنین مسلسل.

این مضمون در دو بیت عربی چنین بیان شده :
أنت من الصمت آمن الزللِ ومن کثیر الکلام فی وجل
لا تقل القول ثمّ تتبعـــــه : " یا لیت ما کنت قلت لم أقلِ"

این مضمون در دو بیت عربی چنین بیان شده :
أنت من الصمت آمن الزللِ ومن کثیر الکلام فی وجــل
لا تقل القول ثمّ تتبعـــــــه یا لیت ماکنت قلت لم أقل