سعدیحکمت شمارهٔ ۶۶
ای طالب روزی بنشین که بخوری و ای مطلوب اجل مرو که جان نبری.
جهد رزق ار کنی و گر نکنی
برساند خدای عز و جل
ور روی در دهان شیر و پلنگ
نخورندت مگر به روز اجل
حکمت شمارهٔ ۶۵: دو چیز محال عقل است: خوردن بیش از رزق مقسوم و مردن پیش از وقت معلوم.حکمت شمارهٔ ۶۷: به نانهاده دست نرسد و نهاده هر کجا هست برسد.
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکینبشته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای طالب روزی بنشین که بخوری و ای مطلوب اجل مرو که جان نبری.
ای کسی که به دنبال رزق و روزی هستی، آرام بگیر و نگران نباش، زیرا روزی تو به تو خواهد رسید. و ای کسی که مرگ به دنبالت است، از مرگ فرار نکن، زیرا در زمان تعیینشده برای مرگت، جانت را از دست میدهی. (روزی و مرگ از سوی خدا مقدر شدهاند و انسان نباید بیش از حد در پی تلاشهای بیوقفه یا فرار از سرنوشت باشد.)
جهد رزق ار کنی و گر نکنی
برساند خدای عز و جل
چه برای به دست آوردن روزی تلاش کنی و چه نکنی، خدا روزی تو را خواهد رساند. (رزق و روزی انسان در نهایت به اراده و لطف خدا بستگی دارد، نه صرفاً به تلاشهای انسان)
ور روی در دهان شیر و پلنگ
نخورندت مگر به روز اجل
اگر حتی خود را در برابر شیر و پلنگ (خطر) قرار دهی، تا زمانی که لحظه مرگت (اجل) فرا نرسیده باشد، آسیبی به تو نخواهد رسید.
خوانش ها
بخش ۶۶ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکمت شمارهٔ ۶۶ به خوانش سهیل قاسمی
حکمت شمارهٔ ۶۶ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حاشیه ها
1402/12/07 22:03
Mojtaba Razaq zadeh
میشه لطفا معنی بکنید؟
1403/01/31 00:03
رضا از کرمان
آقا مجتبی سلام مقصود جناب سعدی این است :
روزی هرکس از سوی خداوند مقدر شده پس زیاد در این خصوص جهد مکن که بیش از انکه مقدر شده نخواهی یافت ضمن اینکه ضمانت روزی بندگان با خداست وبه قولی دهان باز بی روزی نخواهد ماند واین امر همچون اجل است که تا لحضه آن فرا نرسد محقق نخواهد شد هرچه که شما طالب مرگ باشیدواز سوی دیگر اگر خطرات زیادی شما را احاطه کرده باشد تا زمان مقدر شده واجل کسی فرا نرسد امکان ندارد که مرگ اورا در برگیرد شاد و خرم باشی عزیز.