سعدیحکمت شمارهٔ ۶۶
ای طالب روزی بنشین که بخوری و ای مطلوب اجل مرو که جان نبری.
جهد رزق ار کنی و گر نکنی
برساند خدای عز و جل
ور روی در دهان شیر و پلنگ
نخورندت مگر به روز اجل
حکمت شمارهٔ ۶۵: دو چیز محال عقل است: خوردن بیش از رزق مقسوم و مردن پیش از وقت معلوم.حکمت شمارهٔ ۶۷: به نانهاده دست نرسد و نهاده هر کجا هست برسد.
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌نبشته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای طالب روزی بنشین که بخوری و ای مطلوب اجل مرو که جان نبری.
هوش مصنوعی: ای آن که به دنبال روزی هستی، آرام بنشین و 먹 کن واگر به دنبال مرگ هستی، به جایی نرو که جانت را از دست ندهی.
جهد رزق ار کنی و گر نکنی
برساند خدای عز و جل
هوش مصنوعی: اگر تلاش کنی یا نه، روزی‌ات را خداوند بزرگ به تو خواهد رساند.
ور روی در دهان شیر و پلنگ
نخورندت مگر به روز اجل
هوش مصنوعی: اگر در برابر خطرات وحشتناک مثل شیر و پلنگ قرار بگیری، تنها در روزی که مقدر شده است به تو آسیبی خواهد رسید.
خوانش ها
بخش ۶۶ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکمت شمارهٔ ۶۶ به خوانش سهیل قاسمی
حکمت شمارهٔ ۶۶ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حاشیه ها
1402/12/07 22:03
Mojtaba Razaq zadeh
میشه لطفا معنی بکنید؟
1403/01/31 00:03
رضا از کرمان
آقا مجتبی سلام مقصود جناب سعدی این است :
روزی هرکس از سوی خداوند مقدر شده پس زیاد در این خصوص جهد مکن که بیش از انکه مقدر شده نخواهی یافت ضمن اینکه ضمانت روزی بندگان با خداست وبه قولی دهان باز بی روزی نخواهد ماند واین امر همچون اجل است که تا لحضه آن فرا نرسد محقق نخواهد شد هرچه که شما طالب مرگ باشیدواز سوی دیگر اگر خطرات زیادی شما را احاطه کرده باشد تا زمان مقدر شده واجل کسی فرا نرسد امکان ندارد که مرگ اورا در برگیرد شاد و خرم باشی عزیز.