سعدیحکمت شمارهٔ ۴
علم از بهر دین پروردن است نه از بهر دنیا خوردن.
هر که پرهیز و علم و زهد فروخت
خرمنی گرد کرد و پاک بسوخت
حکمت شمارهٔ ۳: دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بی فایده کردند: یکی آن که اندوخت و نخورد و دیگر آن که آموخت و نکرد.حکمت شمارهٔ ۵: عالم ناپرهیزگار کور مشعلهدار است.
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکینبشته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
بخش ۴ به خوانش سهیل قاسمی
بخش ۴ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکمت شمارهٔ ۴ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حاشیه ها
1389/09/01 08:12
MEHRAN
عین زمان ماست!!
1393/03/14 15:06
مهدی
علم چندان که بیشتر دانی
چون عمل در تو نیست نادانی
1399/01/27 04:03
امیر
حاشیه
1399/10/11 02:01
میرعباس شاهون وند
فروخت و افروخت هر دو یک ریشه دارند..فروخت یعنی عرضه کردن و نمایان ساختن و در محل دید گذاشتن است.
افروختن یعنی روشن کردن و نمایان شدن
کسیکه زهد فروخت یعنی زهد را نمایان کرد در اصل یعنی آتش به زهد زدن