سعدیحکمت شمارهٔ ۳۱
ده آدمی بر سفرهای بخورند و دو سگ بر مرداری با هم به سر نبرند. حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی سیر. حکما گفتهاند: توانگری به قناعت، به از توانگری به بضاعت.
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
بخش ۳۱ به خوانش سهیل قاسمی
بخش ۳۱ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکمت شمارهٔ ۳۱ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حکمت شمارهٔ ۳۱ به خوانش فاطمه زندی
آهنگ ها
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
حاشیه ها
با توجه به نسخه فروغی این دوبیت جا مانده:
بیت دوم: پدر چون دور عمرش منقضی گشت
مرا این یک نصیحت کرد و بگذشت
بیت چهارم: در آن آتش نداری طاقت سوز
به صبر آبی برین آتش زن امروز
بر اساس نسخه گلستان سعدی با شرح دکتر خلیل خطیب رهبر این حکایت شماره 31 است .و دو بیت از شعر حذف شده است که آقای علی رستمیان در بخش دیدگاه ذکر کرده اند.
مصرع اول اینگونه است
به یک نان تهی پر گردد رود ی تنگ نعمت نعمت روی زمین پر نگند دید ی تنگ
جای تعجب است سعدی که در جای دگر میگوید « مرا باشد از درد طفلان خبر که در خردی از سر برفتم پدر» در اینجا میگوید پدر مرا از شهوت پرهیز داد.
کودک خرد سال از شهوت چه میداند
درود
پیرامون آنچه جناب امیدوار فرمودند بعرض برسانم ، برداشت حقیر اینست که شیخ اجل برخی حکایات را حسب پند و اندرز بیان نموده اند و بعبارتی این حکایت مبتنی برداستان بعضا خیالی است و برواقع تجربه نشده است مانند آنچه پیرامون سفر به سومنات یا سرگشتگی در بیابان قدس و طرابلس و .. فرموده اند .