حکمت شمارهٔ ۲۹
متکلّم را تا کسی عیب نگیرد، سخنش صلاح نپذیرد.
مشو غرّه بر حُسن ِ گفتار ِ خویش
به تحسین نادان و پندار خویش
حکمت شمارهٔ ۲۸: فریب دشمن مخور و غرور مداح مخر، که این دام زرق نهاده است و آن دامن طمع گشاده. احمق را ستایش خوش آید چون لاشه که در کعبش دمی فربه نماید.حکمت شمارهٔ ۳۰: همه کس را عقلِ خود به کمال نماید و فرزندِ خود به جمال.
اطلاعات
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکینبشته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
متکلّم را تا کسی عیب نگیرد، سخنش صلاح نپذیرد.
هوش مصنوعی: تا وقتی که سخنران از انتقاد و عیبجویی دیگران مطمئن نباشد، سخنانش قابل اصلاح و بهبود نخواهند بود.
مشو غرّه بر حُسن ِ گفتار ِ خویش
به تحسین نادان و پندار خویش
هوش مصنوعی: به خود نبالید و به زیباییهای گفتار خود مغرور نشوید، چرا که ستایش نادانان و خیالهای خودتان نمیتواند حقیقت شما را نشان دهد.