سعدیحکمت شمارهٔ ۲۰
پادشه باید که تا به حدی خشم بر دشمنان نراند که دوستان را اعتماد نماند. آتش خشم اول در خداوند خشم اوفتد پس آنگه زبانه به خصم رسد یا نرسد.
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
بخش ۲۰ به خوانش سهیل قاسمی
بخش ۲۰ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکمت شمارهٔ ۲۰ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حکمت شمارهٔ ۲۰ به خوانش فاطمه زندی
حاشیه ها
پادشاه باید که تا حدی خشم بر دشمنان راند که دوستان را اعتمادبماند.
در ادامه بیت دوم باید این دو بین اضافه شوند:
در خاک بیلقان برسیدم به عابدی
گفتم مرا به تربیت از جهل پاک کن،
گفتا برو چو خاک تحمل کن ای فقیه،
یا هرچه خوانده ای همه در زیر خاک کن
سعدی میگه مرا به تربیت از جهل پاک کن، بعد عابد در پاسخ میگه برو چو خاک تحمل کن. منظورش را دقیق نمیفهمم. لطفا راهنمایی کنید
خاک چه طور زیر پا هست و قدمهای هر شخصی رو که از روش رد میشه تحمل میکنه، برای شاگردی هم باید همین اندازه صبر و تحمل و افتادگی داشت و شاگرد نباید غرور داشته باشه. خاک نماد افتادگی هست