سعدیحکمت شمارهٔ ۱۰۶
قحبهٔ پیر از نابکاری چه کند که توبه نکند و شحنهٔ معزول از مردم آزاری.
جوان گوشه نشین شیرمرد راه خداست
که پیر خود نتواند ز گوشه‌ای برخاست
جوان سخت می باید که از شهوت بپرهیزد
که پیر سست رغبت را خود آلت بر نمی‌خیزد
حکمت شمارهٔ ۱۰۵: همه کس را دندان به ترشی کند شود مگر قاضیان را که به شیرینی.حکمت شمارهٔ ۱۰۷: حکیمی را پرسیدند: چندین درخت نامور که خدای عز و جل آفریده است و برومند، هیچ یک را آزاد نخوانده‌اند مگر سرو را که ثمره‌ای ندارد، در این چه حکمت است؟
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌نبشته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
قحبهٔ پیر از نابکاری چه کند که توبه نکند و شحنهٔ معزول از مردم آزاری.
هوش مصنوعی: زن سالخورده‌ای از روی نادانی چه می‌تواند بکند که توبه نکند و فرمانده‌ای که از کار برکنار شده، از آزار مردم دست برندارد.
جوان گوشه نشین شیرمرد راه خداست
که پیر خود نتواند ز گوشه‌ای برخاست
هوش مصنوعی: جوانی که در خلوت خود به حقیقت‌جویى مشغول است، در واقع قهرمان و دلیر راه خداست و حتی پیرانی که سال‌ها تجربه دارند، نمی‌توانند از محدودیت‌های خود عبور کنند و به این عمق از معرفت دست یابند.
جوان سخت می باید که از شهوت بپرهیزد
که پیر سست رغبت را خود آلت بر نمی‌خیزد
هوش مصنوعی: جوان باید به شدت از هوس و تمایلات نفسانی دوری کند، زیرا زمانی که به پیری می‌رسد، دیگر تمایل و انگیزه‌ای برای این کارها نخواهد داشت.