حکایت شمارهٔ ۶
وقتی به جهل جوانی بانگ بر مادر زدم، دل آزرده به کنجی نشست و گریان همیگفت: مگر خردی فراموش کردی که درشتی میکنی؟
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
حکایت شمارهٔ ۶ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکایت شمارهٔ ۶ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حکایت شمارهٔ ۶ به خوانش فاطمه زندی
آهنگ ها
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
حاشیه ها
خدا بیامرزه سعدی شیراز
پلنگ افکن و پیل تن کنایه از زورمند و قویست و صفت مرکب از ترکیب با افکن لغت بار افکنی بسیار زیباست به معنی زایمان
گر از عهد خدیت یاد آمدی.... گر از عهد خردی به یاد آریم و عشق را ارج نهیم.روحت شاد شیخ شیراز
با سلام. به نظر میرسد که جمله ابتدایی این حکایت نیاز به نقطه گالری دارد تا صحیح خوانده شود. کلمه “وقتی” در این حکایت در معنای متداول آن بکار نرفته. کاربرد متداول “وقتی” مثلا در این جمله است:” وقتی حسن را دیدم، برایش دست تکان دادم.” اما در اینجا معنی این کلمه “یک زمانی” است. پس باید بعد از عبارت “بانگ بر مادر زدم” نقطه قرار بگیرد به نشانه پایان جمله. معنی جمله اول حکایت اینست که یک زمانی به غرور جوانی بانگ بر مادر زدم. با تشکر.
در کتاب فارسی چهارم ابتدایی سال انتشار 1360_61 بجای کلمات جهل جوانی آمده است وقتی به هنگام غرور جوانی بانگ....... نوشته شده حال کدام صحیح است ناگفته نماند که در دیگر اشعار با توجه سن ودرک دانش آموز بعضی از ابیات کسر شده اما در کلمات ابیات دستکاری نشده احتمالا جهل جوانی بخاطر آسانی به غرور جوانی تغییر یافته لطفا چنانچه چاپ قدیم دارید اطلاع رسانی شود
درودبرسعدی شیرین سخن که اسطوره ادب فارسی است اگربه بچه هامون گلستان سعدی تومدارس درس میدادیم خیلی باسوادتروباهوشترمیشدن ودرآموختن زبان اصیل دری پایشون بسیارقوی میشد باتشکر⚘
این حکایت دلیل محکمی است که همگان باید گلستان و بوستان را بخوانند و بدانند و به فرزندان خود بیاموزند. روان سعدی شاد
در کتاب دبستانی فارسی سوم یا چهارم ابتدائی چنین به یاد دارم که ابتدای مطلب آمده بود (سال ۱۳۳۳ یا ۱۳۳۴):
روزی به غرورِ جوانی بانگ بر مادر زدم ...