در جواب شما باید عرض کنم که چندین بار هم این واژه جهود در بوستان و گلستان همراه گبر و ترسا آمده پس به قوم یهود و یهودی اشاره دارد و معنی روشن است نیاز به تغییر معنی هم ندارد چون در آن زمان ترسایان و گبران و جهودان مانند مخنثان  بد توصیف می شدند 

یکی از خوبی‌های خاموشی برای سعدی اینه که عیب‌ها برملا نمیشه. اینجا هم اگر جهود حرف نمی‌زد سعدی ایراد محله رو نمی‌فهمید.

درود بر شما 

جناب میر احمدی عزیز یعنی جنابعالی فرقی بین ملیت ودین وایین قایل نیستی  که میفرمایید ایرانیان با یهودیان دوستی تاریخی ندارند  در هر ملیت وکشوری مردمان  میتوانند به ادیان مختلف  زندگی کنند وخاص کشور ایران هم نیست ودر سراسر ممالک دنیا این اتفاق می افتد اینکه عده ای که پیرو یک دین خاص هستند خود را مالک آن مملکت بدانند چیزی جز خود خواهی  وافراطی گری نیست البته ناگفته نماند که از فحوای کلام سعدی در جای جای آثارش مشخص  است که ایشان از متعصبان وخشک مذهبان بوده اند  که قطعا خود را برتر از بقیه میدانسته که در جاهای دیگر هم بنده به این مطلب اشاره کرده ام  واین مشکل سعدی نبوده وعیب را در خود بزرگ بینی مسلمین  باید جستجو کردو تابعی از احوالات زمامداران هردوره  که این موضوع در جامعه شدت وضعف پیدا میکرده   مثلا وقتی یک مسلمان بخود اجازه میدهد که انسانی دیگر را بدلیل پرستش خداوند به آیینی دیگر نجس بداند به او حق عبور از معابر در روزهای بارانی را ندهد   شما نام اینکار را چه میگذارید   در گذشته پیروان ادیان دیگر که در جوامع مسلمین زندگی میکردند  به نوعی نشانه گذاری میشدند ودر حق ایشان به شدت تبعیض قایل میشد که هنوز هم این روال وجود دارد  حتی در زمان حیات خود رسول اکرم  ص  وپیدایش اسلام نیز روال همینگونه بوده ویهودیان ،بت پرستان و مسلمین در کنار هم میزیستند  وتنها مسلمین دست به قتل عام دیگران میزدند  در ثانی هیچوقت از یک بیت یک شاعر نمیتوان به قطعیت تاریخ سازی کرد  وادعایی تاریخی برای آن قایل بود این نظر شخصی شاعره وهیچ سندیتی هم نداره  پس یکی میتونه ایرانی باشه ولی دینش مسلمان ،یهودی ، بهایی ، کلیمی ، آشوری ، زردشتی یا هر دین دیگری باشه و هیچ مشکلی هم نیست .

شاد باشی عزیز