سعدی به پرهیزگاری و اخلاق شهره بود و این حکایت تنها روایتی تاریخ است.
خوب هست که بدور از تعصب به حقایق تاریخی نگریست.

متاسفانه در آثار تعداد کثیری از شاعران و بزرگان ایران زمین گاها شاهد مواردی اینچنین هستیم، تعصبی شدید دامن پرهیزگاری بزرگان ما را فرا گرفته که با اصول اخلاقی همان عزیزان بعضا در تضاد است ، در آثار سعدی بزرگ نیز از این دست موارد کم نیست، جا دارد تحقیقی گسترده در این مقال صورت پذیرد و ریشه های این کج خلقی ها مشخص شود

به نظر می رسد واژه محلتم صحیح نباشد در نسخه خطی دیگری محله ام آمده است

بنظر حقیر ، جهود در کلام سعدی بزرگ بمعنای رند بد کار است و آدم جاهل معنا شود نه همان یهود

ربط این حکایت با موضوع فصل (فواید خاموشی) چیست؟

می شوه البته این رو در نظر گرفت که دید آدمی که در خودش هیچ عیبی نمی بیند و سکوت کرده است دلیل مشکوکی قضیه است.

شاید به چند دلیل جهود بودن همسایه, نکته منفی برای خرید آن خانه محسوب می شده است:

۱. یهودیان معمولا شراب خانگی درست می کردند و می فروختند که باعث رفت و آمد افراد غریبه و رند  و بعضا اراذل و اوباش به آن کوچه و محله می شده است. 

۲. مجوز راه اندازی خانه های عمومی, دارالطیب, به غیر مسلمانان داده می شده است!

۳. یهودیان همانگونه که امروز نیز در بانکداری سرآمد دیگران هستند در گذشته نیز تحت حمایت حکومت ها به امر رباخواری می پرداختند که باعث رفت و آمدهای غیرمعمول به آن کوچه و همسایگی می شده است.

در پایان, قدیس ساختن از سعدی اشتباه است. سعدی فردی رند, دنیا دیده و شیرین زبان است که تجربیات و یافته های خوب یا بد خود را صادقانه برای ما بازگو می کند.

سجادشهر> مشهد> { ۲ سپتامبر ۲۰۲۳}