در نسخه ی یوسفی این چنین آمده
تنی چند از بندگان سلطان محمود گفتند حسن میمندی را که سلطان امروز تو را چه گفت در فلان مصلحت؟ گفت بر شما هم پوشیده نماند. گفتند آنچه با تو گوید با مثال ما گفتن روا ندارد که تو ظهیر سریر سلطنت و مشیر تدبیر مملکتی. گفت به اعتماد آن که داند که با کس نگویم، پس چرا می‌پرسید؟
نه هر سخن که برآید بگوید اهل شناخت به سرّ شاه سر خویشتن نباید باخت

مصرع اول بیت "نه هر سخن که برآید بگوید اهل شناخت" صحیح است

در باب اهمیت رازداری می‌باشد.

تعدادی از خدمتکاران و اطرافیان به حسن میمندی گفتن، پادشاه درباره ی فلان تصمیم چه با تو چه مشورتی کرده، گفت آنچه به من گفته در 

اگر اهل فهم هر سخنی را بگوید دیگر اهل فهم نیست نباید با برملا کردن اسرار شاهی سر خود را به باد دهد.