حکایت شمارهٔ ۵
در سیرتِ اردشیرِ بابکان آمده است که حکیمِ عرب را پرسید که: روزی چه مایه طعام باید خوردن؟
گفت: صد دِرَم سنگ کفایت است.
گفت: این قدر چه قوّت دهد؟
گفت: هٰذَا الْمِقْدارُ یَحْمِلُکَ و مٰازادَ عَلیٰ ذٰلِکَ فَاَنْتَ حامِلُهُ. یعنی این قدر تو را بر پای همیدارد و هر چه بر این زیادت کنی، تو حمّال آنی.
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
حکایت شمارهٔ ۵ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکایت شمارهٔ ۵ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حکایت شمارهٔ ۵ به خوانش فاطمه زندی
حاشیه ها
یک نوع جدید رژیم مرحبا سعدی شیرین سخن
واقعاً حکیمانه این حکایت پر مفهوم رو بیان کرده. چپ و راست داریم دور و برمون این شکم های گنده و چربی های آویزون رو می بینیم که مردم با خودشون این ور اون ور حمل می کنند و همه اش هم از بی پولی، گرانی و پیدا نکردن غذا گله می کنند!
می گن بر روی یکی از اهرام ثلاثه مصر در هزاران سال قبل این جمله حک شده است:
"انسان با یک چهارم آنچه که می خورد زنده است، سه چهارم دیگر روزی پزشکان است."
امشب یه سری باید به جناب سعدی می زدم
آخه استاد علم بلاغت ما فرمودند که علل بلاغی وصل و فصل رو در حکایت 4 و 5 این باب پیدا کنیم
الحق که سعدی شیرین سخن است
به راستی که ما خیلی فرع ها را اصل پنداشته ایم
پوشش، خوراک، استراحت، پول و کار و ... همه وسیله هایی برای بهتر زیستن هستند که ما آن ها را هدف پنداشته ایم
کسی معنی عبارت عربی رو میدونه؟
مجتبا جان خود سعدی معنی را نوشته:
گفت: هذا المِقدارُ یَحمِلُکَ و ما زادَ عَلی ذلک فَانتَ حامِلُه
یعنی این قدر تو را بر پای همیدارد و هر چه بر این زیادت کنی تو حمال آنی.
مانا باشی
خیلی ممنون از شما
شما همون خانوم مهناز نیستی؟
ای بابا اشتباه شد شما مهناز خانوم نیستی فقط از واژه مانا استفاده کردید
شما هم مانا باشید