گنجور
سعدی شیرازیسعدی

حکایت شمارهٔ ۲۹

ابوهُرَیْرَه، رَضِیَ اللهُ عَنْهُ، هر روز به خدمتِ مصطفی، صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ، آمدی. گفت: یا اَباهُرَیْرَةٍ! زُرْنی غِبّاً، تَزْدَدْ حُبّاً: هر روز میا تا محبّت زیادت شود.

صاحبدلی را گفتند: بدین خوبی که آفتاب است، نشنیده‌ایم که کس او را دوست گرفته است و عشق آورده. گفت: برای آنکه هر روز می‌توان دید مگر در زمستان که محجوب است و محبوب.

به دیدارِ مردم شدن عیب نیست
ولیکن نه چندان که گویند: بس
اگر خویشتن را ملامت کنی
ملامت نباید شنیدت ز کس
حکایت شمارهٔ ۲۸: یکی را از ملوک مدّتِ عمر سپری شد، قائم‌مقامی نداشت، وصیّت کرد که بامدادان نخستین کسی که از در شهر اندر آید تاج شاهی بر سر وی نهند و تفویضِ مملکت بدو کنند.حکایت شمارهٔ ۳۰: یکی را از بزرگان بادی مخالف در شکم پیچیدن گرفت و طاقتِ ضبطِ آن نداشت و بی اختیار از او صادر شد. گفت ای دوستان! مرا در آنچه کردم اختیاری نبود و بَزَهی بر من ننوشتند و راحتی به وجودِ من رسید. شما هم به کَرَم معذور دارید.

اطلاعات

وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌نبشته

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ابوهُرَیْرَه، رَضِیَ اللهُ عَنْهُ، هر روز به خدمتِ مصطفی، صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ، آمدی. گفت: یا اَباهُرَیْرَةٍ! زُرْنی غِبّاً، تَزْدَدْ حُبّاً: هر روز میا تا محبّت زیادت شود.
معنی «زُرْنی غِبّاً، تَزْدَدْ حُبّاً»: یک‌ روز در میان، مرا دیدار کن تا بر دوستداری بیافزایی.
صاحبدلی را گفتند: بدین خوبی که آفتاب است، نشنیده‌ایم که کس او را دوست گرفته است و عشق آورده. گفت: برای آنکه هر روز می‌توان دید مگر در زمستان که محجوب است و محبوب.
به صاحب دلی گفتند: با این همه خوبی که خورشید دارد، تا به حال نشنیده‌ایم که کسی او را دوست داشته باشد یا به او عشق ورزد. صاحب دل پاسخ داد: دلیلش این است که او را هر روز می‌توان دید، مگر در زمستان که به خاطر ابرها و تاریکی‌ها پنهان می‌شود و محجوب می‌گردد.
به دیدارِ مردم شدن عیب نیست
ولیکن نه چندان که گویند: بس
به ملاقات مردم رفتن بد نیست، ولی نه به آن اندازه که گویند: دیدار کافی است و دیگر میا.
اگر خویشتن را ملامت کنی
ملامت نباید شنیدت ز کس
اگر خود بر زشتکاریْ خویشتن را سرزنش کنی، همانا از کس نکوهش نشنوی، چه خود کاری را که سزاوار خرده‌گیری باشد، هرگز نکنی.

خوانش ها

حکایت شمارهٔ ۲۹ به خوانش حمیدرضا محمدی
حکایت شمارهٔ ۲۹ به خوانش ابوالفضل حسن زاده
حکایت شمارهٔ ۲۹ به خوانش فاطمه زندی

آهنگ ها

این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟

"صاحب دلی را گفتند: بدین خوبی که خورشید است، نشنیده ایم که..."
با صدای خسرو شکیبایی (آلبوم 12 حکایت از گلستان سعدی)

حاشیه ها

1392/04/04 04:07
فرزاد اسماعیل زاده

ابوهریره: هُریره به معنای بچه گربه است. وی علاقه به گربه داشته است.

1393/09/17 13:12
علی

ابوهریره یمنی از اصحاب محمد بن عبدالله پیامبر اسلام بود. نام کامل وی: ( عبدالرحمن به صخر الدوسی بن ثعلبه بن سلیم بن فهم ) بوده و نسب او به قبیلهٔ (الأزو اعظم) یکی از مشهورترین قبائل یمن می‌رسد. نام وی در دوران پیش از اسلام عبد شمس بود که محمد آن را به عبدالرحمن تغییر داد. او پس از فتح خیبر به یثرب آمده و در آن جا اسلام آورد. عمر او را والی بحرین قرار داد. ابوهریره از راویان حدیث است. در صحیح بخاری و صحیح مسلم، احادیثی که او از محمد، پیامبر اسلام نقل کرده‌است ذکر گشته‌اند. در سال 58 هجری ابوهریره، بر جنازهٔ عایشه نماز گزارد. وی در سال 59 (قمری)، در سن هفتاد وهشت سالگی درگذشت.[1] . شما توهین بزرگی کردین . برید توبه کنید

1393/09/17 13:12
ali

ابوهریره یمنی از اصحاب محمد بن عبدالله پیامبر اسلام بود. نام کامل وی: ( عبدالرحمن به صخر الدوسی بن ثعلبه بن سلیم بن فهم ) بوده و نسب او به قبیلهٔ (الأزو اعظم) یکی از مشهورترین قبائل یمن می‌رسد. نام وی در دوران پیش از اسلام عبد شمس بود که محمد آن را به عبدالرحمن تغییر داد. او پس از فتح خیبر به یثرب آمده و در آن جا اسلام آورد. عمر او را والی بحرین قرار داد. ابوهریره از راویان حدیث است. در صحیح بخاری و صحیح مسلم، احادیثی که او از محمد، پیامبر اسلام نقل کرده‌است ذکر گشته‌اند. در سال 58 هجری ابوهریره، بر جنازهٔ عایشه نماز گزارد. وی در سال 59 (قمری)، در سن هفتاد وهشت سالگی درگذشت.[1] . شما توهین بزرگی کردین . برید توبه کنید

1395/02/23 02:04
احمد

زُرنی غِبّاً تَزْدَد حُباً یعنی "یک روز در میان با من دیدار کن تا بر دوستی بیافزایی". شاید هم در جمله بعد کلمۀ مُحَبَّت صحیح نباشد و مِحنَت درست باشد (البته این حدس و نظر من است). یعنی اگر کسی هر روز به دیدار کسی دیگر برود او با این کار اسباب محنت (رنج) میگردد.

1396/10/09 21:01
محمد

ما هم یکی داریم اینقدر دیدیمش به حکم این حکایت گلستان ابوهریره خطابش میکنیم...
با این تفاوت که میگیم : حتی لو کنت لا اراک لمدت سنوات لن تفوت لک....

1399/02/22 13:04
همیرضا

پیش از این حکایت در بعضی نسخه‌های گلستان حکایتی هست که در تصحیح فروغی نیامده:
یکی را دوستی بود که عمل دیوان کردی. مدتی اتفاق دیدن نیفتاد. کسی گفت: فلان را دیر شد که ندیدی. گفت: من او را نخواهم که ببینم. قضا را یکی از کسان او حاضر بود.
گفت: چه خطا کرده است که ملولی از دیدن او؟ گفت: هیچ ملالی نیست، اما دوست دیوانی را وقتی توان دید که معزول باشد و مرا راحت خویش در رنج او نباید
در بزرگی و دار و گیر عمل
ز آشنایان فراغتی دارند
روز درماندگی و معزولی
درد دل پیش دوستان آرند

1402/03/30 11:05
بنده خدا

عالی