گنجور

رباعی شمارهٔ ۷۷

هرچند که هست عالم از خوبان پر
شیرازی و کازرونی و دشتی و لُر
مولای منست آن عربی‌زادهٔ حُر
کاخر به دهان حُلْو می‌گوید مُر

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

هرچند که هست عالم از خوبان پر
شیرازی و کازرونی و دشتی و لُر
هوش مصنوعی: هرچند که فرزندان خوب و نیکو از شهرهای مختلفی چون شیراز، کازرون، دشت و لر در دنیا وجود دارند، اما باز هم این عالم پر از خوبی‌هاست.
مولای منست آن عربی‌زادهٔ حُر
کاخر به دهان حُلْو می‌گوید مُر
هوش مصنوعی: سخن از کسی است که از نسل عرب‌هاست و به عنوان سرور و درستی‌خواه ایرانیان شناخته می‌شود. او با زبان شیرین و دلنشینش، دستوری به دیگران می‌دهد.

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۷۷ به خوانش محسن لیله‌کوهی
رباعی شمارهٔ ۷۷ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها

1396/10/29 13:12
حمید

منظورِ جنابِ سعدی از لر همان زیبارویانی از اقوامِ لر می‌باشد.

1399/08/22 00:10
دکتر شریفی

دخترهای عرب زیبارو همیشه مورد مدح و ستایش شعرای قدیم بوده اند. شاید به این دلیل که علیرغم محدودیتهای آنزمان، در عاشقی، جسور و بی پروا بودند.

1402/11/29 18:01
ناشناس ...

سلام

به نظر من که منظور پیامبر (ص) بوده.

چون: سعدی از لفظ مولا ( به معنی: آقا، سرور ) و حر ( به معنی: آزاده، جوانمرد ) استفاده کرده.

1403/02/26 13:04
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳

سلام

به مصرع بعدش هم نگاه کنید مشخص می شود که چنین نیست

کاخر به دهان حلو می‌گوید مُر

1403/01/05 13:04
نردشیر

نخستین باره در شعر فارسی وازه لر رو میبنیم.

1403/02/27 11:04
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳

کاخر به دهان حُلْو می‌گوید مُر
حُلْو = شیرین (هم‌خانواده حلوا = شیرینی)
مُرّ: تلخ

حُلْو ≠ مُرّ
با دهان شیرین سخن تلخ می گوید