سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این ریش تو سخت زود برمی‌آید</p></div>
<div class="m2"><p>گرچه نه مراد بود برمی‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر آتش رخسار تو دلهای کباب</p></div>
<div class="m2"><p>از بس که بسوخت دود برمی‌آید</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1001

رباعی شمارهٔ ۷۶

این ریش تو سخت زود برمی آید
گرچه نه مراد بود برمی آید
بر آتش رخسار تو دلهای کباب
از بس که بسوخت دود برمی آید

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی زیبایی و تأثیر جذابیت چهره‌ی کسی است که دل‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ریش او به سرعت رشد می‌کند، هرچند که شاید انتظارش نبوده است. همچنین با اشاره به آتشین بودن صورت او، بیان می‌کند که این زیبایی و جذابیت باعث سوختن دل‌ها و ایجاد دودی دلنشین می‌شود. در واقع، شعر نشان‌دهنده‌ی ترکیب زیبایی و درد ناشی از آن است.

رباعی شمارهٔ ۷۴

رباعی شمارهٔ ۷۵

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6735

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28843

هوش مصنوعی: این ریش تو خیلی سریع رشد می‌کند، هرچند که نمی‌خواستی اینطور شود.

این ریش تو سخت زود برمی‌آید

گرچه نه مراد بود برمی‌آید

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو مانند آتشی است که دل‌ها را به شدت می‌سوزاند و از شدت آن دود بلند می‌شود.

بر آتش رخسار تو دلهای کباب

از بس که بسوخت دود برمی‌آید

رباعی شمارهٔ ۷۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۷۵ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۷۵ به خوانش فاطمه زندی