سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من چاکر آنم که دلی برباید</p></div>
<div class="m2"><p>یا دل به کسی دهد که جان آساید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن کس که نه عاشق و نه معشوق کسیست</p></div>
<div class="m2"><p>در ملک خدای اگر نباشد شاید</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1001

رباعی شمارهٔ ۷۵

من چاکر آنم که دلی برباید
یا دل به کسی دهد که جان آساید
آن کس که نه عاشق و نه معشوق کسیست
در ملک خدای اگر نباشد شاید

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از عشق و عاطفه سخن می‌گوید. او می‌گوید که آرزویش این است که دلش را به کسی بدهد که باعث آرامش و آسایش جانش شود. همچنین تأکید می‌کند که فردی که نه عاشق است و نه معشوق، ممکن است در دنیای خدا بی‌معنا باشد. این عبارات نشان‌دهنده اهمیت عشق و ارتباطات عاطفی در زندگی انسان‌هاست.

رباعی شمارهٔ ۷۳

رباعی شمارهٔ ۷۴

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6736

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28842

هوش مصنوعی: من خدمتگزار کسی هستم که قلبی را تسخیر کند یا دلش را به کسی بدهد که باعث آرامش جانش شود.

من چاکر آنم که دلی برباید

یا دل به کسی دهد که جان آساید

هوش مصنوعی: آن کسی که نه عاشق است و نه معشوق، در دنیای خداوند شاید وجود نداشته باشد.

آن کس که نه عاشق و نه معشوق کسیست

در ملک خدای اگر نباشد شاید

رباعی شمارهٔ ۷۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۷۴ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۷۴ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها