سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سودای تو از سرم به در می‌نرود</p></div>
<div class="m2"><p>نقشت ز برابر نظر می‌نرود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>افسوس که در پای تو ای سرو روان</p></div>
<div class="m2"><p>سر می‌رود و بی‌تو به سر می‌نرود</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1000

فانوس خیال » تصویر 2117 - سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۰

رباعی شمارهٔ ۷۱

سودای تو از سرم به در می نرود
نقشت ز برابر نظر می نرود
افسوس که در پای تو ای سرو روان
سر می رود و بی تو به سر می نرود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از عشق و دلبستگی شدید خود به معشوقه‌اش سخن می‌گوید. او می‌گوید که عشقش هرگز از سرش نمی‌رود و تصویر معشوق از نظرش محو نمی‌شود. او همچنین بیان می‌کند که در پای معشوقه‌اش می‌افتد و بدون او زندگی‌اش بی‌معنی است. به‌عبارتی، عشق و وابستگی او به معشوقه‌اش بسیار عمیق و جدی است.

رباعی شمارهٔ ۶۹

رباعی شمارهٔ ۷۰

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6740

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/25518

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28829

هوش مصنوعی: حس و عشق تو از ذهن و دلم بیرون نمی‌رود و تصویر تو هرگز از جلوی چشمانم ناپدید نمی‌شود.

سودای تو از سرم به در می‌نرود

نقشت ز برابر نظر می‌نرود

هوش مصنوعی: متاسفم که به خاطر تو و زیبایی‌ات، تمام دل شاداب من در خاک می‌نشیند و بدون تو هیچ حسی ندارد.

افسوس که در پای تو ای سرو روان

سر می‌رود و بی‌تو به سر می‌نرود

رباعی شمارهٔ ۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۷۰ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۷۰ به خوانش علی پرزارع

رباعی شمارهٔ ۷۰ به خوانش فاطمه زندی