سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>داد طرب از عمر بده تا برود</p></div>
<div class="m2"><p>تا ماه برآید و ثریا برود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور خواب گران شود بخسبیم به صبح</p></div>
<div class="m2"><p>چندانکه نماز چاشت از ما برود</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1000

رباعی شمارهٔ ۷۰

داد طرب از عمر بده تا برود
تا ماه برآید و ثریا برود
ور خواب گران شود بخسبیم به صبح
چندانکه نماز چاشت از ما برود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به استفاده از لحظات خوش و لذت‌های زندگی تأکید می‌کند. او از مخاطب می‌خواهد که از عمر خود بهره‌برداری کند و از شادی‌ها غافل نشود، زیرا زمان به سرعت می‌گذرد. همچنین اشاره دارد که اگر خواب سنگینی بر او غلبه کند، بهتر است به خواب برود و به بیداری و نماز صبح فکر نکند. در کل، شعر به ارزش لحظه‌های زندگی و لذت‌ بردن از آن‌ها می‌پردازد.

رباعی شمارهٔ ۶۸

رباعی شمارهٔ ۶۹

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6741

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28828

هوش مصنوعی: عمر خود را با خوشحالی و لذت سپری کن تا زمانی که شادی و زیبایی همچون طلوع ماه و ستاره‌های درخشان را تجربه کنی.

داد طرب از عمر بده تا برود

تا ماه برآید و ثریا برود

هوش مصنوعی: اگر خواب سنگینی بر ما غلبه کند، بهتر است تا صبح بخوابیم تا نماز صبح از ما فوت نشود.

ور خواب گران شود بخسبیم به صبح

چندانکه نماز چاشت از ما برود

رباعی شمارهٔ ۶۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۶۹ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۶۹ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها