درود
به خاطر کلمه ((تو))در مصراع دوم به نظر باید کلمه ((شیرینت ))در مصرع سوم می آمد.

یکی از بارز ترین ویژگی های عاشق در ادبیات ما، بی خوابی و بی قراری عاشق هست. یه رباعی هست منصوب به ابوسعید ابوالخیر که میگه: در دیده به‌جای خواب، آب است مرا / زیرا که به دیدنت شتاب است مرا 

گویند بخواب، تا به خوابش بینی / ای بی‌خبران چه جای خواب است مرا

یه رباعی دیگه هست منصوب به حضرت شیخ اجل سعدی : آن یار که عهد دوستداری بشکست / می‌رفت و منش گرفته دامن در دست 

می‌گفت دگر باره به خوابم بینی / پنداشت که بعد از او مرا خوابی هست 

حالا با این وجود عاشق هم انسان بوده و نیاز به خواب داشته ... سعدی به زیبایی هر چه تمام تر در این دو بیت فوق خواب عاشق رو توصیف می‌کنه که همچنان در خواب هم، لحظه ای از یاد معشوق فارغ نمیشه