سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن درد ندارم که طبیبان دانند</p></div>
<div class="m2"><p>دردیست محبت که حبیبان دانند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما را غم روی آشنایی کشتست</p></div>
<div class="m2"><p>این حال نباید که غریبان دانند</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 999

رباعی شمارهٔ ۶۵

آن درد ندارم که طبیبان دانند
دردیست محبت که حبیبان دانند
ما را غم روی آشنایی کشتست
این حال نباید که غریبان دانند

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر درد و غم ناشی از عشق و محبت است. شاعر تأکید می‌کند که این درد خاص، تنها برای عاشقان و آشنایان قابل درک است و دیگران نمی‌توانند آن را بفهمند. غم عشق به حدی است که شاعر حس می‌کند که باید پنهان بماند و غریبه‌ها از آن آگاه نشوند.

رباعی شمارهٔ ۶۳

رباعی شمارهٔ ۶۴

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6746

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28823

هوش مصنوعی: من دردی را احساس نمی‌کنم که پزشکان از آن باخبر باشند؛ اما دردی هست که تنها محبوبان و عاشقان از آن آگاهند.

آن درد ندارم که طبیبان دانند

دردیست محبت که حبیبان دانند

هوش مصنوعی: غم و اندوه ناشی از دیدن روی آشنایان ما را به شدت آزار می‌دهد و این وضعیت نباید در دسترس غریبه‌ها باشد.

ما را غم روی آشنایی کشتست

این حال نباید که غریبان دانند

رباعی شمارهٔ ۶۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۶۴ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۶۴ به خوانش فاطمه زندی